Death Angel - The Evil Divide

• BandDeath Angel [US]
• TitelThe Evil Divide
• Release datum27-05-2016
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. The Moth
02. Cause for Alarm
03. Lost
04. Father of Lies
05. Hell to Pay
06. It Can't Be This
07. Hatred United , United Hate
08. Breakaway
09. The Electric Cell
10. Let the Pieces Fall

Death Angel heeft 1 van mijn favoriete albums aller tijden op z'n geweten: The Ultra-Violence (1987). Voracious Souls kwam met z'n video precies op tijd om de hoogtijdagen van de clipzenders mee te maken, en is wat mij betreft een absolute en tijdloze thrash-klassieker. Sowieso vind ik het hele album tot op de dag van vandaag van de eerste tot de laatste noot een genot om te beluisteren. Met de albums Frolic Through The Park (1988) en Act III (1990) werd de opgedane status uitgebouwd, maar zo'n uitgesproken snel, technisch en toch authentiek en rauw thrash-album als het debuut zou de band nooit meer maken.

Hierna volgde een verwarrende tijd, die in de Thrashumentary van vorig jaar uitgebreid uit de doeken wordt gedaan. Hoewel ik door de jaren niet al hun albums - zeven tot nu toe - even fanatiek beluisterd heb, vind ik hun optredens - en dat doen ze gelukkig nog vaak in deze contreien - altijd een feest. Death Angel heeft met hun muziek nooit voor de gemakkelijkste weg gekozen, waardoor de band qua status nooit de aansluiting gevonden heeft bij de groten uit de Bay Area scene, terwijl ik de band daar toch echt niet te min voor vind. Laat ik het verleden maar laten voor wat het is, want inmiddels is het 2016 en is de band toe aan album nummer acht: The Evil Divide. Ik gebruik deze uitgebreide inleiding evengoed bewust, om aan te geven dat ik alles dat Death Angel uitbrengt, spiegel aan dat voor mij zo geweldige debuutalbum.

Zoals gezegd heeft Death Angel nooit voor de gemakkelijkste weg gekozen, dat blijft op The Evil Divide ook zo. Na The Moth en Cause For Alarm, twee verrukkelijke old school, gevarieerde thrashers, horen we met Lost de meer ingetogen kant van de band. Zeer melodieus, eigentijds, met een sterke vocale prestatie, maar met thrash heeft het vrij weinig te maken. Des te knap dat de band dit aandurft, en er gewoon ook goed mee wegkomt ook nog. Wat mij betreft zeker niet het hoogtepunt van het album, maar wel zeer opvallend, en een aangenaam rustmoment. Opvallend genoeg kent Father Of Lies hierna ook een ingetogen passage, ook hier erg mooi gedaan.

Waar Death Angel het vooral van moet hebben is natuurlijk het zinderende gitaarwerk. Dat is zoals altijd ijzersterk verzorgd; van de meest basic riff, via fraai uitgewerkte leads tot aan de meest flitsende solo's: elke noot is raak. Uiteraard niet als doel op zich, maar als onderdeel van sterke nummers. Want ook de kunst van het liedjes schrijven hebben de heren prima onder de knie. Zij weten als geen ander hun technische vaardigheden te verpakken in altijd energieke, en vaak agressieve nummers, waar de kwaliteit zowat standaard vanaf druipt. En zoals hierboven al vermeld: melodie en afwisseling worden daarbij nooit over het hoofd gezien.

Daarbij vind ik het vooral opvallend hoe rauw en oorspronkelijk het geluid van deze band nog altijd klinkt. Niet dat het old school klinkt, juist niet, de moderne tijd is zeker niet aan Death Angel voorbij gegaan. Juist ondanks dat klinkt de band puur en fris, elk album opnieuw, en dat vind ik knap. Naast de eerste twee van het album, vind ik nummers als Hell To Pay, Hatred United, United Hate (met gastbijdrage van Andreas Kisser) en The Electric Cell om uiteenlopende redenen een aanwinst voor het oeuvre van de band. Niet dat de andere nummers minder zijn, maar deze vallen me het meest op (buiten Lost dan natuurlijk).

Death Angel staat misschien wel voor de perfecte combinatie van het trio technische vaardigheden, power/agressie, en gevoel/melodie. De band levert gewoon steevast kwaliteit, ik verwacht niet dat ze ooit een slecht album zouden kunnen uitbrengen, welk experiment ook zou worden aangegaan. Dat heeft Death Angel sowieso al voor op vele genre- en generatiegenoten. Petje af voor opnieuw een afwisselend en interessant heavy album!