Death Reich - Disharmony

• BandDeath Reich [SE]
• TitelDisharmony
• Release datum17-03-2023
• LabelNon Serviam Records [NL]
• PromotorNeeCee Agency [IT]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Disharmony
02. World War
03. In Serpents Skin
04. Dissimulation
05. Hysteria
06. Oblivion
07. Suffocation
08. Fall Of Kings
09. Vermin
10. Atrocity
11. The Death Of The Peace Of Westphalian

De afgelopen drie decennia speelden de leden van Death Reich extreme metal in verschillende constellaties (Grief Of Emerald is de voornaamste gemene deler). Death Reich werd in 2018 opgericht door Jonas Blom, die aanvankelijk nog gitaar speelde, samen met Marcus Fors op drums en Robert Axelsson op bas. Later rekruteerden ze Christer Bergqvist op gitaar en Johnny Lehto op zang. Uitgezonderd drummer Fors hebben deze heren een gezamenlijk verleden en heden in onder meer Grief Of Emerald. Deze drummer is snel na oprichting vertrokken, waardoor Jonas Blom die plek overnam, en Robert Babic is toegevoegd als gitarist.

Na twee goed ontvangen EP's Death Camp (2021) en The Final Plague (2022) komt het Zweedse vijftal in maart van dit jaar met hun eerste langspeler: Disharmony. De muzikanten van Death Reich delen een grote passie voor het (traditionele) death metal-genre, en streven er naar om death metal te maken waar ze zelf naar zouden willen luisteren. Snel, agressief, bruut en lomp, met teksten over de vele gezichten van het kwaad. En om de grootste dooddoener maar meteen weg te geven: Death Reich onderscheidt zich daarmee maar nauwelijks van de massa (old school) death metalbands die onze aardkloot verder bevolken.

Is dat erg? Kun je je dan afvragen. Ik vind van niet, zolang je maar stevige kwaliteit levert, zoals deze band doet. Het aantal van elf tracks en de compacte gezamenlijke speelduur van 'slechts' bijna 32 minuten beloven alvast een flinke brok energie. Die krijgen we dan ook in optima forma voorgeschoteld. Opener en titelnummer Disharmony doet nog niet echt aan death metal denken, het is eerder een industrial / ambient-achtige soundscape. Maar eenmaal vertrokken met World War liggen de kaarten open en bloot op tafel: dit is Zweeds, zwaar doodsmetaal uit het boekje.

Onnavolgbaar drumwerk, een woeste brulzang, gevaarlijk ronkende bassnaren en twee gitaristen die elkaar lijken te bestoken met riffs, leads en een spaarzame (korte) solo. De ene na de andere track trekt voorbij in een waas van agressie, zelden halt houdend voor een adempauze. Het gros van de nummers haalt de drie minuten niet eens, dus verwacht serieus van dik hout zaagt men planken-werk. Uitzondering is Atrocity, dat dan ook wat meer tempowisselingen laat horen, en wat midtempo-passages. Net zo opvallend als de opener is ook het slotakkoord met de titel The Death Of The Peace Of Westphalian, een ingetogen tokkel-stukje waarbij het goed op adem komen is.

De conclusie mag - net als Disharmony zelf - kort maar krachtig zijn: vet album!