Decaying - One To Conquer

• BandDecaying [FI]
• TitelOne To Conquer
• Release datum04-11-2014
• LabelHellthrasher Productions [PL]
• PromotorViral Propaganda [PT]

Tracklist

01. Frequent Wind
02. The Fall Of Saigon
03. Zero Hour
04. One To Conquer
05. The 38th Parallel
06. The Balance Of Power
07. Iron Curtain
08. Ho Chi Minh Trail

Over de albums van het Finse Decaying was ik de afgelopen jaren prima te spreken. Hun met oorlogsthema's doorspekte doomy death metal kon steevast op mijn bijval rekenen. Maar eens even luisteren of dat met hun laatste album One To Conquer nog steeds het geval is. Gaat de band op de vastgestelde koers verder, of heeft men misschien wat verrassende zijsprongetjes in petto?

De vraag stellen is 'm beantwoorden. Misschien is de tijd tussen de diverse albums ook wel te kort om voor verrassingen te komen staan. Want productiviteit kan deze Finse oorlogsmachine niet ontzegd worden. Ik maakte eerder de vergelijking met bands als Hail Of Bullets, Asphyx en Bolt Thrower, en vooral de vocalen van Martin van Drunen. Dat is allemaal nog altijd prima van toepassing op dit nieuwe album, waardoor ik in muzikaal opzicht zeker niet verrast ga worden. Ook niet in negatieve zin. Luister maar eens naar die hysterische keelklanken in Zero Hour, en je zult precies snappen wat ik bedoel. Daarvoor heeft intro Frequent Wind overigens al min of meer door laten sijpelen dat er geen grote veranderingen verwacht hoeven worden.

Is dat vervelend? Ja en nee. De old school death van Decaying spreekt mij zonder meer aan. Maar van een vierde (ik tel hierbij compilatie Devastate even mee) album in even zo veel jaar tijd mag je misschien net een tikje meer verwachten. Het al genoemde Zero Hour, titelnummer One To Conquer en een nummer als The Balance Of Power zijn niet te versmaden death metal-krakers. Helaas voor Decaying (en daarmee vele anderen) wordt de markt de laatste jaren overspoeld met prima old school death metal-albums, waardoor deze Finnen met hun muziek nauwelijks nog boven het overige (oorlogs)geweld uitsteken.

Extra aandacht wil ik nog wel even geven aan afsluiter Ho Chi Minh Trail, dat een uitermate sfeervol werkstukje van ruim tien minuten heeft opgeleverd. Samen met Zero Hour mijn favoriet van dit album. Al kan het helaas niet tippen aan met name de eerste demo's en het eerste album van de band. Daarmee stelt One To Conquer me helaas een klein beetje teleur. Ik hoop dat Decaying me met een volgend album weer terug over de streep kan trekken.