Defiatory - Apokalyps

• BandDefiatory [SE]
• TitelApokalyps
• Release datum03-06-2022
• LabelBlack Lion Records [SE]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Apocalypse
02. Only War
03. Belligerent And Hostile
04. Into The Unknown
05. No Place To Hide
06. Knives
07. Let Them Burn
08. Assassinate
09. Counting Bones

Defiatory is een metalband die in 2015 is opgericht in Zweden. Doel was (en is) om oorspronkelijke Bay Area thrash te gaan spelen, zonder de eigen roots uit het oor te verliezen. Extinct was in 2016 het debuutalbum, opvolger Hades Rising verscheen in 2018, en nu, vier jaar later, is het tijd voor Apokalyps. Hopelijk betekent dit niet het einde voor de band ;-)

De verschillende muzikanten hebben al de nodige ervaring in de bagage, opvallend genoeg alleen niet echt in het thrash metal-segment. Vooral de naam van gitarist Ronnie Björnström viel me de vorige keer op, maar die is niet meer van de partij. Het betreft de nog altijd enige bandwissel voor Defiatory. Verder vallen de namen van Jon Skäre en Ludvig Johansson me op, beiden zijn ook actief in het recent door mij herontdekte Consumption - een death metalband die nog niet zo lang geleden hun tweede album uitbrachten via Hammerheart, daarover hopelijk snel meer.

Bij Defiatory is het echter (overwegend) pure thrash dat de klok slaat. Scherpe riffs, vinnige solo's, een volle brulzang en snel, ingenieus drumwerk vormen de hoofdmoot. Niet al te origineel inderdaad, maar wel uitermate efficient en degelijk uitgevoerd. Met op z'n tijd een toefje melodie voor de beluisterbaarheid luisteren de negen nummers lekker vlot weg (Apokalyps duurt ook maar 35 minuten). Zonder dat dat tot hoge uitschieters leidt trouwens.

Met opener Apocalypse en even verderop ook Belligerent And Hostile en Into The Unknown liggen de Bay Area-invloeden er duimendik bovenop. Voor fans van Exodus, Death Angel, Testament kopt de begeleidende info dan ook; nou dat is hier duidelijk waarneembaar. Niks mis mee hoor, want Defiatory neemt wel degelijk zijn eigen elementen mee. Luister daarvoor maar eens naar Only War, waar de melodeath-link al even duidelijk te horen is.

No Place To Hide en Let Them Burn zijn twee korte maar supersnelle beuknummer waar de hardcore-crossover in te horen is. Al met al dus toch nog wel wat afwisseling binnen de overwegend compacte composities. En dan komt afsluiter Counting Bones nog, met z'n speelduur van zes-en-halve minuut helemaal een vreemde eend in de bijt. Een rustig intro gaat al snel over in het inmiddels hakkende ritme, waarbij je ledematen te kort komt om mee te doen, en de nekspieren het inmiddels flink te verduren krijgen. Het nummer wordt opgerekt door middel van wat meer groovende stukjes in het middentempo, en dat is wel even lekker.

Mocht je zin hebben in Bay Area thrash met een ietwat eigentijds tintje, dan is Apokalyps een alleraardigst album. Nauwelijks onderscheidend, geen uitschieters, gewoon een lekker plaatje, en net een tikje eigenwijs genoeg.