Delain - Moonbathers

• BandDelain [NL]
• TitelMoonbathers
• Release datum26-08-2016
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Gothic metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Hands Of Gold
02. The Glory and the Scum
03. Suckerpunch
04. The Hurricane
05. Chrysalis - The Last Breath
06. Fire With Fire
07. Pendulum
08. Danse Macabre
09. Scandal (Queen cover)
10. Turn the Lights Out
11. The Monarch

Dat Delain aan de top staat van de Nederlandse metalscene staat buiten kijf. Het maakt dus ook geen bal meer uit wat ze uitbrengen, populair blijven ze toch wel. Dus so what als ook het nieuwe album eigenlijk een kopie is van de vorige? Niet dat Moonbathers slecht is, integendeel! Het is weer same old good Delain. Een band die met gerecyclede muziek wegkomt omdat ze gewoon zo’n dijk van een zangeres aan het front hebben. Want 1 ding blijft: Charlotte bezit gewoon een van de beste stemmen in het genre.

Ook favoriete gast gruntster van elke band ooit is weer van de partij bij Hands of Gold: Alissa White-Gluz. Eerst lijkt het alsof ze geen andere tekst krijgt dan “ooh I’m falling down” maar dan boert ze er nog een redelijk couplet uit. Door deze toevoeging is de opener meteen het zwaarste nummer op het album. The Glory and the Scum heeft wel een vermakelijk refrein maar het spookachtige Hey! zo ertussendoor is volgens mij geknipt en geplakt van de openingstrack van het album hiervoor, Here Come The Vultures, waar het toen wel een leuk detail was. Suckerpunch hebben we al gehoord op voorgaande EP Lunar Prelude. Grappig genoeg begin ik dit nummer wel steeds geiniger te vinden. Die drumloopjes doen het em toch…

The Hurricane is ook niets nieuws onder de zon en is qua thema een continuatie van April Rain, Start Swimming en Lullaby. Eén van de weinige echt memorabele nummers op dit album is Chrysalis – The Last Breath. Een krachtige en bittere ballad die op de juiste momenten nog kippenvel weet op te wekken. Credits hiervoor gaan wederom naar de nooit vervelende zilveren strot van mevrouw Wessels. Damn, dat mens kan klappen uitdelen! Iets wat ze ook doet in het refrein van Fire with Fire, dat ze ook in een akoestische setting heeft laten horen bij de releaseparty van dit album, waar ik bij mocht zijn. Met herrie eronder klinkt de uitroep “fire with fire now!” toch net wat beter.

Pendulum doet het wel goed om door met het ritme te spelen een beeld te scheppen van een heen en weer wiegende pendel. Dit nummer shred ook weer laag en gloomy weg om de weg vrij te maken voor het volgende nummer dat een beetje indruk achterlaat: Danse Macabre. Nog het meeste te danken aan de intro die lekker anders en exotisch klinkt. De gitaren rammen er een beetje pit doorheen en juist als je denkt dat dit nummer zich gaat ontpoppen tot iets unieks, komt het weer met een standaard refrein. Typisch een geval van leuke coupletten, lui refrein.

Scandal is ook een van de vermakelijkere nummers op dit album, maar dan is het ook een cover van Queen. Delain weet er nog steeds een weergaloze 80’s vibe aan te geven, en doet eigenlijk niet zoveel onder voor het origineel. Turn the Lights Out is er ook eentje van de EP Lunar Prelude die bij mij is gegroeid. Dat epic stukje op het einde waar het melodietje van de intro eronder word gelegd zorgt toch voor wonderen, maar steekt erg bleek af tegen de epics die ze in het verleden hebben geproduceerd. The Monarch sluit het album af, en blijkt eerst een instrumentaaltje te zijn maar Charlotte komt nog even een laatste coupletje zingen. Het is een klein nummer, met niet eens zo heel veel gestamp, maar qua algemeen idee is dit wel het nummer dat eigenlijk het hele album had moeten worden, als Delain eens vernieuwend en fris wou overkomen.

Ik kan Delain niet haten, en dit album ook niet. Ook deze draai ik vast en zeker weer grijs, maar als we het over een band hebben die een beetje stilstaat in zijn muzikale ontwikkeling, is het Delain. De refreintjes zijn uitgekauwd, de melodieën zijn voorspelbaar en standaard, maar toch klinkt het nooit echt verkeerd. Want het is Delain. Ze schotelen je gewoon telkens hetzelfde succesrecept voor. En daarmee komen ze voorlopig nog altijd weg. Met Moonbathers ook, en misschien de volgende net ook nog. Maar daarna…?