Demon Head - Hellfire Ocean Void

• BandDemon Head [DK]
• TitelHellfire Ocean Void
• Release datum22-02-2019
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Rumours
02. The Night Is Yours
03. A Flaming Sea
04. In The Hour Of The Wolf
05. Labyrinth
06. Strange Eggs
07. Death’s Solitude
08. Mercury And Sulphur

Fraai, maar niet uitzonderlijk. Dat was mijn conclusie na het beluisteren van Thunder On The Fields, het tweede album van het Deense Demon Head uit 2017. Inmiddels is de opvolger al weer even uit, ik ben toch wel benieuwd hoe Hellfire Ocean Void uit zal pakken.

Om de muziek van Demon Head te omschrijven volstaat de term retro rock. Zoals zoveel bands van de retrogolf van de laatste jaren richten de Denen zich op mystiek, psychedelica en occulte thematiek. Het middel is pakkende, lekker in het gehoor liggende rock, waarvan de basis overduidelijk in de jaren '60 en '70 ligt. Als vergelijking zijn er twee bands waar ik absoluut niet omheen kan: Ghost en Graveyard.

Luisterend naar nummers als The Night Is Yours en A Flaming Sea - Rumours is een obligaat en overbodig intro - ligt de vergelijking met Ghost er wel erg dik bovenop. Ook Demon Head verstaat de kunst om hun boodschap te verkondigen door middel van verslavend pakkende deuntjes die zich ongemerkt maar onverbiddelijk in je kop nestelen; en bijna neigen naar popmuziek. Ik denk dat daar ook de vooruitgang ligt ten opzichte van de voorgaande albums: Demon Head is steeds betere liedjes gaan schrijven, die enorm sfeervol doorkomen. De melodieuze, dubbele gitaarpartijen vormen daarbij de voornaamste aantrekkingskracht. De zang is trouwens nog steeds wel een "dingetje" want dat blijft een kwestie van doorbijten en wennen.

Vanaf In The Hour Of The Wolf wordt het wat dreigender en mystieker, en worden voornoemde voorbeelden ook wat losgelaten. Hier wordt de muziek ook wat minder frivool en catchy, maar neigt vooral naar jaren '60 en '70 occulte muziek, met een beetje een hippiesfeer. Zo vind ik Labyrinth in muzikaal opzicht niet zo interessant; wel voor de sfeer overigens. Die wordt volop doorgetrokken in Strange Eggs, een nummer dat net zo weird en experimenteel klinkt als de titel doet vermoeden. Death's Solitude herwint vervolgens weer iets van de oorspronkelijke pakkendheid. Qua muzikale invulling tenminste, als compositie is deze niet zo voor de hand liggend.

Afsluiter Mercury And Sulphur moet natuurlijk de onverbiddelijke genadeklap uitdelen; en doet dat dan ook. Als meest experimentele nummer is deze lastig te doorgronden, maar blijkt uiteindelijk wel de meest interessante track. Zowel de pakkendheid en melodieuze aanpak horen we hier terug, als ook de mystieke ongrijpbaarheid. Dit zijn dan ook de twee peilers waar de muziek van Demon Head op drijft. Met In The Hour Of The Wolf als scharnierpunt ligt een voor hand liggende tweedeling op de loer, maar juist de combinatie is voor mij het grootste pluspunt. En geeft deze band langzaam maar zeker z'n eigen smoel. Ik kijk uit naar de toekomst van deze band, want Hellfire Ocean Void smaakt naar meer.