Desolate Realm - Desolate Realm

• BandDesolate Realm [FI]
• TitelDesolate Realm
• Release datum23-04-2021
• LabelEigen beheer
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Spire
02. Beneath the Surface
03. The Circle
04. Crypt
05. Reckoning
06. The Chosen
07. A Tall Order
08. Tormented Souls

Oei, deze is wel iets te lang op de spreekwoordelijke plank blijven liggen. Met muzikanten die afkomstig zijn van bands als Decaying, Altar Of Betelgeuze en Just Before Dawn was mijn nieuwsgierigheid al snel gewekt. Het Finse duo Matias Nastolin en Olli Törrönen heeft zich sinds 2018 verenigd onder de noemer Desolate Realm, en kwam in 2020 met de veelbelovende EP Unleash The Storm. Eind april van dit jaar kwam de band met hun zelfgetitelde langspeler, die hier al even (digitaal) lag te wachten. Eindelijk is nu de tijd gevonden om daar eens even wat over te vertellen.

Wie hier muziek verwacht die in de lijn ligt van genoemde bands komt bedrogen uit. Desolate Realm heeft niks te maken met (doom)death metal, maar brengt ons de epische grootsheid van klassieke doom-metal acts als Candlemass en Solitude Aeturnus, vermengd met klassieke heavy metal als die van de donkere kant van de NWOBHM, en de machtige groove van (latere) Black Sabbath en Dio. Daar zou ik zelf dan ook Grand Magus als vergelijking of invloed aan toe willen voegen. En niet alleen vanwege de zang komen daar aan het eind van het album (A Tall Order) ook King Diamond / Mercyful Fate nog bij, als duidelijke exponent van bezwerende, duistere old school heavy metal.

Verwacht dus de nodige epische melodieën en aangrijpende, zware riffs. Dit is van die doom-metal die leunt op old-school en klassieke heavy metal-invloeden, dus je zult hier geen "moderne" fuzz, sludge of psychedelische texturen aantreffen, in plaats daarvan zijn lompe riffs, opzwepende zang en bombast en epiek de drijvende krachten van dit album. Overwegend eerder de galopperende tempo's die verwijzen naar de NWOBHM dan 'echte' doom metal traagheidsrecords. Zelfs de klassieke dubbele basdrum wordt hier onomwonden ingezet.

Zonder een van de andere tracks te kort te willen doen - er staat hier echt geen slechte tussen! - is het toch de lange, epische afsluiter Tormented Souls die de show steelt. Met zo'n titel wordt natuurlijk ook de ware doomgedachte verwoord, dit nummer zal menig doomhart in vervoering brengen denk ik zo.