Desolator - Sermon Of Apathy

• BandDesolator [SE]
• TitelSermon Of Apathy
• Release datum04-09-2020
• LabelBlack Lion Records [SE]
• PromotorQabar PR [PK]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Portal Tomb
02. Adversarial Doctrine
03. Creatures of Habit
04. Methods of Self-deception
05. The Human Condition
06. Vaticide
07. The Great Law of the Dead

Weer zo'n naam waarvan er meerdere op deze aardkloot rondhuppelen: Desolator. Dit is de Zweedse band die begin 2009 is opgericht in Stockholm. In eerste instantie bedoeld als klassieke doom/death band ging het kwartet vervolgens de kant op van de old school death. Het eerste optreden werd gedaan zodra men het eens was over de bandnaam: zo stond Desolator voor het eerst op een affiche op 16 oktober 2009. In 2013 werd een volgende mijlpaal bereikt met de release van debuutalbum Unearthly Monument. Hoewel vervolgens in 2016 nog wel een vier tracks tellende EP verscheen met een iets meer Amerikaans getint geluid (Spawn of Misanthropy, in 2018 heruitgebracht door het huidige label Black Lion) liet een volwaardig vervolg best lang op zich wachten. Pas deze maand verschijnt Sermon Of Apathy.

Des te opvallend vind ik het dat de bandbezetting al die jaren ongewijzigd is gebleven. Iets dergelijks ligt vaak ten grondslag aan een geringe productiviteit, maar daar is in het geval van Desolator geen sprake van. Qua geluid blijft de band wel switchen gedurende de diverse releases. Des te interessant vind ik het dat de band daar nu een soort van middenweg in heeft gevonden. De doomdeath van de eerste jaren en het directere Amerikaanse geluid vinden nu in een mengvorm hun weg op Sermon Of Apathy.

Met zeven nummers in veertig minuten - een vrij klassieke speelduur - horen we al snel dat het Zweedse kwartet nog altijd niet gaat voor pure snelheid. Natuurlijk, die wordt bij vlagen nadrukkelijk ingezet, maar de meerwaarde van deze soort death metal zit 'm wat mij betreft toch vooral in de dreigende middentempo en atmosferische tragere stukken. Opener Portal Tomb zet direct alle troeven in, en overtuigt zonder meer. En is daarmee direct een van de favorietjes van het album. Dat geldt ook voor Creatures Of Habit met z'n heerlijk sinistere en dreigende ondertoon. Het zal geen toeval zijn dat juist het opzwepende Adversarial Doctrine tussen deze twee beestachtige tracks geplaatst is. Goed gedaan!

Methods Of Self-Deception laat als scharnierpunt van het album een gedegen opbouw horen, van intiem begin via woeste uitspattingen tot een atmosferisch slot. Daarna neemt het rauwe The Human Condition je weer mee naar het betere sloopwerk, maar vergeet daarbij niet om met wat afwijkende ritmiek en bijna dissonant klinkende blasts vrij plots over te schakelen naar een onverwacht slepend en atmosferisch intermezzo, alvorens onvermoeid verder te rossen. Het thrashy Vaticide is misschien het meest plichtmatige nummer van het album, deze spreekt me niet in het bijzonder aan.

Dat doet wel afsluiter The Great Law Of The Dead, dat met z'n speelduur van bijna negen minuten mag gelden als de ware monster-track van het album. Dit nummer herbergt werkelijk alles dat die goeie ouwe death metal zo interessant maakt. Bomvol vette grooves, tempowisselingen en een verdomd lekker somber sfeertje is dit old school death naar mijn verdorven metalen hart. Ik hoop dat een eventuele opvolger niet weer zeven jaar op zich laat wachten!