Dominia - The Withering Of The Rose

• BandDominia [RU]
• TitelThe Withering Of The Rose
• Release datum20-01-2020
• LabelMSH Music Group [GB]
• PromotorImperative PR [GB]
• Genre Doommetal, Gothic metal

Tracklist

01. I Want To Forget
02. My Flesh And The Sacred River
03. Suprema
04. The Light Of The Black Sun
05. Entombed In Grief
06. The Elephant Man
07. Nomoreus
08. The Withering Of The Roses
09. The Night And The Dark Room
10. The Song That You Don't Like (bonus track)

Langs een weg die niet meer bewandeld is, waar de zon niet meer schijnt, staat de verbrijzelde ruïne van een plek die ooit glorieus dacht; een huis waar de schoonheid zich zou verzamelen en het eindeloze fortuin zou vieren dat het leven hen had gebracht. Nu valt regen door verbrijzelde plafonds en verzamelt zich in koude, stille poelen waar met juwelen getooide voeten op gepolijste marmeren vloeren dansten. Vergeten zalen dromen van hun vroegere glorie, toen duizend kaarsen warmte en magie brachten in kamers, nu het gebroken toevluchtsoord van raven. Echo's van gelach flikkeren op de rand van het gehoor en de herinneringen aan passie en obsessie flitsen door de schaduwen; geesten die deze plek nooit kunnen verlaten, eens hun perfecte moment van geluk, nu hun eeuwige nacht van wanhoop. Verdorde rozen, gehuld in spinnenwebben, een laatste glimp van het verleden, spinnen die zich voeden in hun harten ....

Dominia zou ik gerust een verrassing willen noemen. Deze Russische gothic / doomband is al actief sinds 1999, had tot voor dit jaar al vier studio-albums, twee compilaties en een paar handen vol singles uit. Evengoed vermoed ik dat geen mens ze kent hier in West-Europa. En daar mag best verandering in komen, zeg ik naar aanleiding van hun vijfde album The Withering Of The Rose. Want Dominia schildert de prachtigste muzikale plaatjes, mini-hoorspelen bijna, bomvol donkere romantiek, verpakt in een aangenaam verteerbare mix van gothic en doom metal. Dit moet wel het Russische antwoord op My Dying Bride zijn, de overeenkomsten zijn evident, desondanks heeft Dominia absoluut iets eigens.

Met hun muziek hebben de Russische dromers van Dominia dromen en nachtmerries gebonden in een zijden sluier van oude zorgen en de geesten van gebroken harten. The Withering Of The Rose brandt met een eeuwige passie, met vlammen van exotische kleuren die de fluwelen duisternis verlichten. Torenhoge liefde en bittere goddeloosheid vervloeien in een oorlog van de geest, terwijl sombere melodieën zingen boven het donkere gedonder van trommels. Tien nummers, bijna 70 minuten lang weet Dominia je aandacht vast te houden met sobere, maar zeer indringende klanken.

Melancholieke snaren - van zowel gitaar als viool - strelen de ziel terwijl de gepassioneerde zang van Anton Rosa je steeds verder in onontkoombaar hartzeer leidt. Elk nummer omvat een wereld van stijgende emotie, van de klaaglijke tranen van The Elephant Man tot de adel en het verlies van Nomoreus, de waardigheid en grandeur van het titelnummer en de overweldigende toewijding van de single Suprema. The Withering Of The Rose is een indringende, mooie, verslindende luisterervaring die je bijblijft. Hier lijkt de term atmosferische muziek eigenlijk bij uitstek voor uitgevonden.

Liefhebbers van emotievolle, atmosferische doom en / of gothic, die het niet hebben voor een te hoog 'heavy' metal-gehalte, zullen The Withering Of The Rose een openbaring vinden. Dit album is gewoon tien keer niet keihard, maar wel gevoelig, raak. En Dominia is niet langer het best bewaarde geheim uit Rusland.