Dool - Now Here, There Then

• BandDool [NL]
• TitelNow Here, There Then
• Release datum17-02-2017
• LabelProphecy Productions [DE]
• Genre Dark rock / metal, Psychedelische rock

Tracklist

01. Vantablack
02. Golden Serpents
03. Words On Paper
04. In Her Darkest Hour
05. Oweynagat
06. The Alpha
07. The Death Of Love
08. She-Goat

All those who wander are Dool

Het is lang geleden dat ik serieus uitkeek naar een nieuw album. 'Vroeger', in de jaren '80 en '90 had ik dat wel vaker; lang geleden dus. Sinds de aankondiging ervan, en het verschijnen van het eerste nummer Oweynagat, eind november 2015 alweer, was ik benieuwd naar meer van Dool. De laatste weken/maanden verschenen mondjesmaat meerdere nummers van de band, de nieuwsgierigheid groeide. Aangekondigd als Nederlandse 'superband', met muzikanten die absoluut al de nodige ervaring in de bagage hebben (Elle Bandita, The Devil's Blood, Gold) maakt Dool de hype wat mij betreft helemaal waar!

Inmiddels heb ik het album Now Here, There Then meerdere keren gehoord, en ik durf de stelling inmiddels wel aan dat het geen moment is tegen gevallen. Vanaf de uitermate sferische en bij vlagen zeer ingetogen opener Vantablack tot de lekker swingende afsluiter She-Goat blijf ik aan de speakers gekluisterd, elke keer weer. Of het nou de afzonderlijke nummers zijn, of de luisterervaring van het album als geheel, de bevrediging is constant. Ik weet dan uit puur enthousiasme ook niet waar ik moet beginnen om de bandleden de veren in de spreekwoordelijke lichaamsopeningen te steken.

Dan luidt de hamvraag natuurlijk: wat maakt Dool, of album Now Here, There Then nou zo bijzonder? Om te beginnen: om 1 vergelijking kan ik niet heen. Dool klinkt niet als The Devil's Blood omdat er twee voormalig bandleden van die band in zitten; met een andere ritmesectie zou Dool ook zo geklonken hebben denk ik. Want het is juist vooral het gitaargeluid dat zo bepalend en meeslepend is voor de sfeer - zonder daarmee de overige bandleden te kort te willen doen! En het is juist de sfeer die genoemde band zo kenmerkte, die ik ook hier weer terug hoor. Zonder dat Dool letterlijk hetzelfde klinkt of iets nadoet.

Het mystieke, het ongrijpbare, bij vlagen het meeslepende en hypnotiserende (vooral Oweynagat dan weer). Zo donker, en toch zo pakkend als wat. Echt knap gedaan vind ik. Met als slagroom op de taart die snijdende stem van Ryanne van Dorst; het past gewoon helemaal. Daarnaast neemt de muziek me een stuk mee terug in de tijd, en doet me denken aan de darkrock/gothic/new wave van een band als The Cure. Begin jaren '80 is de periode waarin ik 'muzikaal gevormd' ben, Dool voert mij met hun muziek terug naar die periode.

Ook het wat zwaardere The Alpha is een nummer dat mij enorm aanspreekt. Over duister gesproken. Het is een lekker log, sloom nummer, waar juist weer hele andere zang wordt gebruikt: slepend en intiem bijna. Het versterkt de mystieke, bijna hypnotiserende sfeer van het nummer. En zo kan ik nog wel even door gaan, want gewoon elke nummer is raak wat mij betreft. Eerlijk: er staat echt geen zwak moment op Now Here, There Then. Meer ingetogen (de bizarre opener Vantablack, The Death Of Love) of juist uitbundig rockend (Golden Serpents, Oweynagat, uitsmijter She-Goat), Dool overtuigt van begin tot eind, zonder een moment te verzwakken.

Dool verbijstert, verplettert, overrompelt, vertedert, dreigt, verrast, verslaaft en bovenal: imponeert. En is daarnaast heerlijk zwartgallig en melancholiek. En dat allemaal voor een debuut! Het jaar is nog maar net begonnen, maar als deze niet menig jaarlijst gaat aanvoeren weet ik het ook niet meer. Bij mij gaat Now Here, There Then er honderd procent zeker in!!!