Doom's Day - The Devil's Eyes

• BandDoom's Day [CA]
• TitelThe Devil's Eyes
• Release datum25-02-2014
• LabelPRC Music [CA]

Tracklist

01. The Offering
02. Cathedral Of Lies
03. The Outsider
04. The Devil's Eyes
05. Watery Grave
06. Lost Soul
07. Ave Satanas
08. Crush The Cross

In december 2012 liep ik niet echt warm voor het debuut The Unholy van de Canadese underground band Doom's Day. En terecht, zoals in de volgende alinea zal blijken. De matige retro rock/klassieke heavy metal met occulte inslag oversteeg naar mijn mening de middelmaat niet. Nu is er dan een opvolger in de vorm van The Devil's Eyes.

Opvallend vind ik in eerste instantie dat de bijgeleverde info eigenlijk gehakt maakt van het debuut. Want deze opvolger is, ik citeer: "een veel beter gefocust en geproduceerd album, terwijl het in muzikaal opzicht een gigantische sprong voorwaarts is". En: "Doom's Day 2014 is een veel agressievere band, die een sterker muzikaal vakmanschap en veel betere arrangementen etaleert". Met andere woorden: degene die het debuutalbum hebben aangeschaft zijn eigenlijk sukkels die een ondermaats product in de maag gesplitst hebben gekregen!

En dus heb ik mijn kritische oortjes te luisteren gelegd naar The Devil's Eyes, omdat ik toch ook wel benieuwd ben of Doom's Day inderdaad stappen heeft gezet. Blijkbaar is de muziek nog altijd occulte heavy metal, met vooral invloeden van Mercyful Fate en Ghost. Daar werd tijdens het debuut ook al van gerept, toen hoorde ik dat zeker nog niet altijd terug. Op naar de tweede ronde.

Uiteindelijk moet ik eerlijk bekennen dat dit tweede album inderdaad een verbetering betekent ten opzicht van het debuut (al was daar dus niet veel voor nodig). De nummers zijn beter uitgewerkt en zitten wat lekkerder in elkaar, het geluid is beter, en het album komt als geheel wat enthousiaster over, alsof het met meer plezier gemaakt is. Met meer inspiratie misschien wel. Hoewel Doom's Day daarmee in mijn ogen nog altijd geen hoogvlieger is, en zich niet echt onderscheidt van veel occulte retro/doom/heavy rock/metal collega's, kan ik hier (tot en met nummer zes Lost Soul) wel met een zeker plezier naar luisteren.

Opener The Offering overtuigt nog niet meteen, maar Cathedral Of Lies doet het vervolgens al wat beter. Redelijke riffs, gevarieerde vocalen, een goed lopend nummer, en vooral de orgelklanken zorgen voor een lekker donker sfeertje. Ook titelnummer The Devil's Eyes mag er best wezen, zeker het vlotte begin is verrassend, waarna het nummer, wederom onder begeleiding van het sferische orgelwerk, goed opbouwt naar z'n climax. Zelfs de gitaarsolo ontbreekt niet. Lost Soul is ook een goed voorbeeld van de hernieuwde aanpak, lekker gitaarwerk en een doomy sfeertje.

Sowieso valt wel op dat de eerste zes nummers langer zijn dan die op op het debuut, en uiteindelijk ook gewoon beter uitgewerkt. Het album dooft dan ook langzaam uit met het saaie instrumentaaltje Ave Satanas en het korte, wilde Crush The Cross, waarmee de band lijkt terug te grijpen op het geluid van het debuut. Niet meer doen; Doom's Day concentreert zich beter op het licht epische doom/klassieke heavy metal geluid, dat bevalt me een stuk beter.