Doomcult - End All Life

• BandDoomcult [NL]
• TitelEnd All Life
• Release datum18-10-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Angel
02. Master
03. Ravens
04. Wrath
05. Hammer
06. Dawn
07. End all Life

Doomcult is een nieuwe, Nederlandse metalband uit het Zuiden des lands, waarvan de leden al jarenlange zelfbenoemde ervaring in de metalscene hebben. Andere bronnen vermelden dat dit een eenmansproject betreft van ene J.G. Arts. Dat laatste lijkt mij het meest plausibel. Heel veel meer info heb ik niet, behalve dat debuutalbum End All Life in maart van dit jaar al in eigen beheer digitaal is verschenen, waarna het via diverse underground labels en promotors is opgepikt. Titel End All Life geeft al aan dat dit geen vrolijke bedoening is, het concept lijkt me duidelijk.

Dat dit pure underground is, is al snel af te leiden aan het minimalistische geluid, waarbij ik er direct van uit ga dat zowel de muzikale invulling als deze productie een bewuste keuze is. Het past ook bij de muziek, die een uitermate nihilistische uitstraling heeft. Het is een soort samengaan van het donkerste uit doom, death en black metal, die zich uit in zich traag voortslepende nummers met een behoorlijk minimale invulling. Doomcult lijkt dus een perfect gekozen bandnaam.

Vooral de getormenteerde vocale voordracht (ik noem dit eigenlijk geen zang) eist een belangrijke rol voor zich op, en zorgt voor een uiterst beklemmende sfeer. Dit is misschien wel de grootste aantrekkingskracht van dit album. Inspiratie in muzikaal opzicht lijkt te komen van de zogenaamde Peaceville Three (Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride) maar net zo goed van bands uit de Duitse Van Records-stal (Urfaust bijvoorbeeld) of het alom gerespecteerde Bathory. Dit is dus geen pure (death)doom metal, maar de muziek bevat - in de spaarzame snelle passage, zoals bijvoorbeeld in Hammer - net zo goed black metal-invloeden.

De muziek is dus verre van toegankelijk, maar heeft wat mij betreft absoluut aantrekkingskracht voor degene (zoals ikzelf) die het melancholische in de duistere muziek omarmt. Niet alleen de zang, maar de algehele sfeer ademt pure weemoed, wanhoop, tragiek, of wat je ook maar voor gevoel bij deze duistere klanken ervaart. Ik mag dit wel!