Doomed - 6 Anti-Odes To Life

• BandDoomed [DE]
• Titel6 Anti-Odes To Life
• Release datum22-06-2018
• LabelSolitude Productions [RU]
• PromotorGrand Sounds PR [UA]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Doors
02. Aura
03. Touched
04. Our Gifts
05. Reason
06. Insignificant
07. Layers (Ode To Life)

6 Anti-Odes To Life is alweer het zesde album van het eenmansproject Doomed. Pierre Laube heeft ook dit album weer zo'n beetje in z'n eentje in elkaar gesleuteld. Bij wijze van opvallend detail horen we net als op de voorganger Anna opnieuw een Nederlandse vocale gastbijdrage, deze keer van Faal's William Nijhof.

De muzikale basis van Doomed ligt nog altijd in de epische, atmosferische doom/death metal, met hints naar funeral doom en een zweempje gothic. Vooral de extreme keelklank-vocalen van bandopperhoofd Laube zijn van zodanige aard dat het death metal-etiket altijd zal blijven plakken. Maar meer dan ooit horen we op 6 Anti-Odes To Life ook een meer melodieuze, ingetogen aanpak voorbij komen.

Met minder death metal en progressieve elementen, en langzamere muziek, ligt de nadruk hier op episch werk dat vooral gevuld is met melancholie in plaats van met woede. Zo worden we minder getrakteerd op opgetrokken geluidsmuren, maar meer op atmosferische stukken, die raakvlakken hebben met postrock of -metal. Of, zoals Laube het zelf zegt: "dit album laat nieuwe kleuren zien die schijnen met donker licht". Ironisch genoeg belooft de albumtitel juist een weinig levensgezind beeld. Een ode aan het leven wordt beperkt tot slechts de laatste track van het album; paradoxaal genoeg is dit veruit de saaiste track van het album, het is niet meer dan een langgerekt outro.

Vooral nummers als Touched en Our Gifts maken die ietwat andere aanpak duidelijk in mijn beleving. Meer dan ooit wordt niet alleen gespeeld met licht en donker, maar ook met de schaduw er tussen in. Echter: verwacht geen al te grote trendbreuk met voorgaand werk, het blijft immers doom metal, een raamwerk waarbinnen experimenteren subtiel gebeurt. Het is Aura dat het meest experimenteel klinkt, deze bevat nadrukkelijk veel akoestisch gitaarwerk en is daarmee uitermate sfeervol. Hoewel het wat traag op gang komt vind ik ook dit wel een fraai nummer.

Ik had op voorhand niet verwacht dat ik nog zo veel woorden kon wijden aan een nieuw Doomed-album. Het gevaar van een herhalingsoefening lag mogelijk wel op de loer, met zes albums in relatief korte tijd. Dat is echter redelijk en op subtiele wijze vermeden, dat is al knap genoeg, en geeft daarnaast hoop voor de toekomst!