Doomraiser - Cold Grave Marble

• BandDoomraiser [IT]
• TitelCold Grave Marble
• Release datum02-10-2024
• LabelTime To Kill Records [IT]
• PromotorAnubi Press [GB]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Dark Omens
02. Last Christmas I Gave You My Death
03. Once Upon The Fireflies
04. Profondo Nero / Life In Black
05. Cold Grave Marble (Winter Moon)
06. Without A Shadow
07. The Great Void
08. Filthy Shades Of Death
09. Continuum Pt. 2 & 3 (Ultima Luce)
10. Buio

Italicus Doomicus Metallicus

Doom metal uit Italië, kom maar op denk ik dan over het algemeen. Wanneer het aankomt op Doomraiser dompel ik mij echter eerst in diepe schaamte. Hoewel deze band al twintig jaar actief is, heb ik er nog nooit over geschreven. Dat moet ik dan maar dubbel en dwars goed gaan maken met hun zesde langspeler Cold Grave Marble. Ga ik daarom extra positief hierover schrijven? Zeker niet, en dat is ook niet nodig want het blijkt een geweldig album dat helemaal aansluit bij mijn muzikale voorkeuren. Zo, dat geef ik alvast weg.

Doomraiser maakt in de basis klassieke doom metal, waarbij je inderdaad aan een Candlemass mag denken. De band's motto is immers niet voor niets Italicus Doomicus Metallicus. De liefhebber weet genoeg. Maar gelukkig doet Doomraiser meer dan klakkeloos kopiëren. De vocale aanpak is redelijk veelzijdig, de vocalen worden met regelmaat gedubbeld, ook zijn er vocale gastbijdragen en gesproken-woord-fragmenten. Tempowisselingen horen er ook bij, waardoor de muziek bij vlagen tegen authentieke, epische heavy metal aan schuurt.

Natuurlijk is het gitaarwerk de muzikale blikvanger. Zoals het traditionele doom betaamt is de muziek riff-gericht, en drijft het geluid op de kracht van de herhaling daarvan. Daarnaast zijn er ook stiekem-pakkende leads en een diversiteit aan (kortere en langere) solo's te horen. Allemaal dik in orde hier, de diverse tracks luisteren wat mij betreft dan ook verdomd lekker weg.

Een titel als Last Christmas I Gave You My Death mag misschien wenkbrauwen doen fronsen, gelukkig heeft dit nummer niks met een zeker kerst-klassieker te maken (ook met Fifty Shades Of Death laten de Italianen horen de woordspelingen in de vingers te hebben). Integendeel, de enigszins uptempo doom is een ware traktatie voor de liefhebber, vanwege het enorm catchy gitaarwerk en de sterke vocalen van het refrein. Daarna is Once Upon The Fireflies een nummer met een klassieke doom-opbouw en -invulling; traag en zwaar. Ook nummers als Cold Grave Marble (Winter Moon) en The Great Void vind ik niet te versmaden. Het laat die klassieke doom horen met net dat tikje pakkendheid waardoor er niet aan te ontkomen is.

Klassieke doom metal gecombineerd met een vleugje Italiaanse eigenwijsheid (en dramatiek!) die kenmerkend is voor precies die combinatie, zoals ik dit epistel begon. Ja, ik houd hiervan!!!