Dragony - Shadowplay

• BandDragony [AT]
• TitelShadowplay
• Release datum25-09-2015
• LabelLimb Music [DE]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Wolves Of The North
02. Shadowrunners
03. Kiln Of The First Flame
04. The Maiden's Cliff
05. Warlock
06. Babylon
07. Dr. Agony
08. At Daggers Drawn
09. Unicorn Union
10. The Silent Sun
11. True Survivor

In 2012 besprak collega Linda het debuutalbum Legends van de Oostenrijkse symfonische power metalband Dragony. Het heeft even geduurd, maar inmiddels is dus een opvolger verschenen: Shadowplay. Uit nieuwsgierigheid besloot ik deze zelf voor mijn rekening te nemen.

En om dan maar direct met de deur in huis te vallen: dat was geen goede keuze. Want ik word nou niet bepaald opgewonden van dit album. Ik waardeer een best moppie power metal prima op z'n tijd, maar wat Dragony hier laat horen vind ik behoorlijk middelmatig. Ik mis spetterende vocalen, ik mis de 'power' (ook wel genoemd ballen) van power metal; eigenlijk hoor ik vooral voorspelbaarheid. Zelf noemen ze hun muziek glory metal; ik had dus gewaarschuwd moeten zijn. Een andere waarschuwing had de David Hasselhof(!) cover True Survivor moeten zijn die het album afsluit, en die we eerder al als video toonden.

Natuurlijk, al vanaf Wolves Of The North ligt de muziek verslavend gemakkelijk in het gehoor. Deze opener vind ik in eerste instantie nog niet eens zo beroerd klinken, het is een heerlijk uptempo, swingend nummer, maar vervolgens hoor ik wel erg veel van hetzelfde. Een overdaad aan koortjes en toetsen, naast positieve elementen als prima gitaarwerk en een bij vlagen lekker groovende bas. Breekpunt is de 'verplicht mee te zingen' whohoho zanglijn over de achtergrond van de kickdrum die de band hierna in Shadowrunners meent te moeten bezigen. Daar ben ik dus allergisch voor. Ik zie het in Duitsand al helemaal gebeuren op zo'n old school metalfestival, en dat is helemaal prima. Maar toch niet op CD!

Hiervoor hebben we nog kunnen genieten van The Silent Sun, de epische track van Shadowplay - met vocale gastbijdrage van Zak Stevens (Circle II Circle, Savatage, Trans-Siberian Orchestra). Grappig genoeg moest ik vanwege de canon-zang in het begin meteen aan Savatage denken. Tja, misschien is deze samen met de opener wel het beste nummer van het album. Hier gebeurt tenminste van alles, en hoor ik wel de bombast en epiek die zo bij dit soort muziek hoort. Al blijft de zang wat mij betreft wel een puntje dat voor verbetering vatbaar is.

Dokter dokter! (Dr. Agony) zou ik ook wel willen uitschreeuwen, om te vragen of de patiënt Dragony (wat een woordspeling he, net zo origineel als de muziek) nog te helpen is. Want wat de band op Shadowplay laat horen is niet meer dan grauwe middelmaat. Degelijk, maar zelden spannend.