Ear Danger - Storming The Gates

• BandEar Danger [NL]
• TitelStorming The Gates
• Release datum25-08-2018
• LabelBig Bad Wolf Records [NL], Headbangers Zine, Gigs, Records & More [NL]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Wave The Flag
02. Storming The Gates
03. Blood On The Beach
04. Wall Of Shields

Na een kort leven te hebben gekend in de jaren 1981-1984 kwam de Nederlandse heavy metalband Ear Danger in 2007 opnieuw tot leven. Werden in de eerste periode slechts wat demo's uitgebracht, nu leken de zaken wat serieuzer aangepakt, getuige de albums Full Blast At Last (2011) en Warrior Soul (2014). Hierna leek het weer even stil te worden, maar inmiddels heeft de band toch weer een teken van leven gegeven: vier nieuwe nummers onder de noemer Storming The Gates.

Bezettingsperikelen waren altijd al een serieus onderwerp voor deze band, dat bleek voorafgaand aan deze meest recente EP niet anders. Het verklaart dan ook de tijdspanne tussen de diverse releases. Al maakt dat voor het eindresultaat, althans voor de muzikale invalshoek, relatief weinig uit; slechts op details lijken er wat dingen veranderd. Ear Danger staat voor klassieke heavy metal, diep geworteld in de jaren '80 en de NWOBHM. Inderdaad niet al te origineel, maar wel recht uit het hart.

Leon Lohmann heeft de plaats achter de microfoon afgestaan aan nieuweling Sander Pastoor, maar zelfs dat maakt nauwelijks verschil in het totaalplaatje. De zang is hooguit iets gepolijster en melodieuzer geworden, het rauwe randje is er wat van af. En dat lijkt wel zo'n beetje te gelden voor de muzikale aanpak van Ear Danger in het algemeen. De heavy metal is wat braver, wat veiliger geworden.

Zo vind ik Blood On The Beach wel erg gezapig, zeker wanneer je dat nummer afzet tegen opener Wave The Flag en titelnummer Storming The Gates, die beiden wel erg energiek doorkomen. Juist die energieke aanpak redt de muziek wat mij betreft, en laat horen dat de muzikanten er nog altijd erg veel zin in hebben. Ook afsluiter Wall Of Shields laat het hoofd weer lekker meeschudden, en sluit daarmee aan bij de eerste twee tracks.

Ik snap best dat door middel van Blood On The Beach wat afwisseling is gezocht en het tempo even wat is terug geschroefd. Hier ligt naar mijn mening echter niet de kracht van Ear Danger, het verhalende karakter ten spijt. Ok, de solo en de tempoversnelling naar het einde toe zijn in orde, maar alsnog vind ik het nummer te saai en te lang. Al mag dat natuurlijk ook een kwestie van smaak zijn.

Nog altijd mag Ear Danger z'n bestaansrecht bewijzen op de diverse podia. Daar is de band op z'n best, en komt de goudeerlijke ode aan de jaren '80 heavy metal het best tot z'n recht.