Ecclesia - De Ecclesiæ Universalis

• BandEcclesia [FR]
• TitelDe Ecclesiæ Universalis
• Release datum13-11-2020
• LabelAural Music [IT]
• PromotorC Squared Music [CA]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Excommunicamus
02. Vatican III
03. Ecclesia Sathani
04. Montségur
05. Behold the Heretic Burning
06. Antichristus
07. Deus Vult
08. God's Trial
09. Burn the Witches [Venom cover]
10. Ite Missa Est

Ecclesia is Grieks voor kerk, maar ook een nog vrij nieuwe metalband uit Frankrijk. De eerste contouren tekenden zich af in 2016 / 2017 (met een eerste, wat premature demo / EP in dat jaar) maar pas in de loop van 2018 werd Ecclesia een complete band. Het duurt tot het najaar van 2020 eer het gezelschap zich in muzikaal opzicht in de openbaarheid begeeft met debuutalbum De Ecclesiæ Universalis. In letterlijke zin doen de leden dat niet, aangezien ze gekleed zijn in uniforme rode gewaden en zich slechts vertonen getooid met gezichtsbedekkende maskers.

Het uiterlijke vertoon, de albumcover en ook songtitels en -teksten doen vermoeden dat we in thematisch opzicht een aardige stap terug in de tijd gaan zetten. Dat blijkt te kloppen, want we gaan naar de periode van de inquisitie; een dankbaar onderwerp voor duistere metal. Ecclesia brengt dan ook een mix van klassieke, epische, power en doom metal. Daarbij mag je denken aan bijvoorbeeld een mengvorm van Powerwolf (zeker ook het theatrale aspect!) en Candlemass, een sterke combinatie wat mij betreft.

Na het iconische intro Excommunicamus (regen, kerkelijk gezang) is Vatican III meteen een voorbeeld van de vlotte power metal-kant van Ecclesia. Al snel wordt duidelijk dat de band gek is op het geluid van het (kerk)orgel, want letterlijk elke track wordt daarmee dichtgesmeerd. De donkere thematiek en muziek zelf ten spijt, levert dat stiekem een enorm catchy effect op. Wat mij betreft een gouden combinatie! Ik ben er gek op.

Na de snelle opener worden we getrakteerd op serieus doomwerk a la Candlemass en Solitude Aeturnus. Klassieke doom metal, voorzien van een sterke cleane vocale voordracht, weliswaar niet al te origineel maar toch sterk riffwerk, stuwend baswerk en afwisselende drumpartijen. Een totaalplaatje dat wat mij betreft klinkt als de spreekwoordelijke (kerk)klok. Nummers als Ecclesia Sathani en Montségur vind ik niet te versmaden, waarna Behold the Heretic Burning klinkt als een versie van For Whom The Bell Tolls (Metallica) gespeeld door Black Sabbath in het Dio-tijdperk. Antichristus mag gelden als een hoogtepuntje op een toch al niet misselijk album, waarna we met Deus Vult weer even in een wat sneller segment terecht komen.

Na het trage, logge doom-monster God's Trial (nog een hoogtepunt, met hoofdrollen voor het orgel en de afwisselende vocalen) komen we met de Venom cover Burn The Witches in heel ander vaarwater. Al zorgen het orgel, de cleane zang in de coupletten en de al even cleane productie (zeker in vergelijking met het origineel) er voor dat het nummer vrij ver van de oorspronkelijke versie komt te staan. Maar hier dus prima past. Met het atmosferische (klokgelui, kerkzang) en passend getitelde outro Ite Missa Est (Latijn voor: het is geëindigd) wordt deze mis besloten.

Ik kan nog niet voorspellen voor hoe lang, maar ik ben direct vanaf de eerste luisterbeurt enorm enthousiast over Ecclesia en hun De Ecclesiæ Universalis. Het album heeft de afgelopen week de nodige rondjes (okay, figuurlijk dan, want digitaal) gedraaid, en blijft dat doen in mijn hoofd. Een goed teken. Wat een album!