Electric Eye - From The Poisonous Tree

• BandElectric Eye [NO]
• TitelFrom The Poisonous Tree
• Release datum03-11-2017
• LabelJansen Records [NO]
• Promotor[Pias] [NL]
• Genre Alternative Rock, Psychedelische rock, Spacerock

Tracklist

01. Sometimes You Got to Jump to Lift Your Feet
02. Invisible Prison
03. Rock på Norska
04. Endless Summer
05. Turn Around, Face the Sun
06. Serenity
07. The Diamond Sutra
08. Meditasjonen

Van de Noorse band Electric Eye had ik nog nooit gehoord. Blijkbaar ligt dat dan aan mij, want deze band heeft al genoeg van zich laten horen; in het alternatieve circuit weliswaar, maar toch. From The Poisonous Tree blijkt al hun derde album, terwijl de band al gespeeld heeft op Nederlandse festivals als Eurosonic, Down The Rabbit Hole, De Zwarte Cross en Incubate. Maar eens snel gaan luisteren dus.

Op het eerste gehoor lijkt het een allegaartje aan stijlen dat Electric Eye de luisteraar voorschotelt. Ik hoor invloeden van spacerock (het freaky The Diamond Sutra), psychedelische rock, wat elementen uit noise en drone, maar ook donkere electro-pop (Invisible Prison, Endless Summer, Serenity) en bij vlagen ook een wat jazzy vibe. Er wordt veel gespeeld met elektronica en toetsen, maar ook vrouwenzang en (naar ik aanneem) sitar komen voorbij. Al die invloeden worden door het kwartet muzikanten echter tot een logisch klinkend geheel gesmeed, zelfs in redelijk compacte en behapbare nummers.

Ik wordt eigenlijk vanaf het begin al op het verkeerde been gezet, want opener Sometimes You Got to Jump to Lift Your Feet doet me in muzikaal opzicht vooral aan Deep Purple denken, ik denk vooral vanwege het toetsenspel, en de groove. Zo veel 'echte' rock komt er op From The Poisonous Tree echter niet meer voor. De gothic of dark-rock-achtige zang was natuurlijk al wel een hint dat het hier een hele andere kant op moest gaan.

Het instrumentale Rock på Norska (betekent dan ook eenvoudigweg 'Rock In Het Noors') is veelzeggend voor de muziek van Electric Eye. Rock met een (eigen) twist is wat Electric Eye ons voorschotelt, met een voorname rol voor het psychedelische aspect van de elektronica en bevreemdend toetsenwerk. En over het algemeen vind ik het allemaal behoorlijk poppy - of in elk geval enorm catchy - klinken.

Hoe verschillend de muzikale invulling van een aantal nummers ook lijkt, er blijkt toch wel degelijk sprake van een zekere eenheid en overeenkomsten. Gaandeweg meerdere luisterbeurten gebeurt er nog wel een en ander, en liggen subtiele verrassingen op de loer. Electric Eye lijkt bijna wel een 'guilty pleasure', en daarom niet direct geschikt voor de gemiddelde rock- en metalfan. Ik kan er zelf echter prima naar luisteren.