Entering Polaris - Godseed

• BandEntering Polaris [BE]
• TitelGodseed
• Release datum08-06-2018
• LabelFreya Records [NL]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Heavy / power metal, Progrock / metal

Tracklist

01. Nostalgia for Infinity
02. Flightless
03. It's a Good Day for Burning Witches
04. Godspeed
05. Clear Skies
06. A Song of Distant Earth
07. Paradise Reclaimed
08. The Field of Ghosts
09. The Long Run

Van een band kun je niet spreken bij deze muzikale ontdekkingstocht. Entering Polaris is het geesteskind van gitarist, songwriter Tom ‘Tee’ Tas (Ostrogoth, Thorium, Neo Prophet en 23 Acez). Samen met Vincent van Kerckhove en een blik vol met gastzangers is dit album Godseed tot stand gekomen. Het is de eerste van twee projecten. Later dit jaar komt het tweede project, In Motion, uit. Entering Polaris is meer prog/powermetal georiënteerd, terwijl In Motion meer richting melodieuze death- en thrashmetal zal gaan.

Om het blik met zangers maar eens te openen komen we tegen: Björn Strid (Soilwork), Thomas Vikström (Therion), Georg Neuhauser (Serenity), Fabio Lione (Angra, Rhapsody), Arno Menses (Subsignal, Sieges Even), Lance King (Balance Of Power), Henrik Fevre (Anubis Gate), Sindre Nedland (In Vain, Funeral) en zangeres Audrey Dandeville (Irradiance). Evenveel zangers als nummers op dit album; niet dat elk nummer een andere zanger heeft, vaak zijn er ook verschillende samenstellingen te horen.

Met Nostalgia For Infinity trappen Henrik Fevre en Björn Strid de bal naar voren, waarbij ik wel moet zeggen dat ik de bijdrage van Björn liever hoor dan die van Henrik. Bij zijn eigen band klinkt het allemaal wat gepolijster. In Flightless horen we weer Henrik Fevre, naast een verrassende saxofoonsolo van Gregg Rossetti (Suspyre). Bij It’s A Good Day For Burning Witches mag Thomas Vikström (die in diverse tracks ook als verteller mag optreden) zijn stembanden in dit wat uptempo nummer laten horen. Ook bij titelnummer Godspeed mag hij de microfoon weer vasthouden. Aangekomen bij Clear Skies horen we Lance King, die lijkt mij tot nu toe in vocaal opzicht het best bij de muziek te passen, wat even verderop ook geldt in A Song of Distant Earth.

In Paradise Reclaimed staat het fictieve podium wel erg vol (mits deze muziek ooit live zou worden vertolkt met alle zangers): Thomas Vikström, Georg Neuhauser, Audrey Dandeville en Sindre Nedland komen allemaal een stukje meezingen met als gastgitarist Joris Van Daele (Michael Angelo Batio). Voor The Field of Ghosts mogen Fabio Lione en Arno Menses het tekstvel delen. Met The Long Run zijn we al weer aan het einde gekomen van de plaat. Lance King, Thomas Vikström, Henrik Fevre, Arno Menses en Fabio Lione laten van zich horen met ook nog een gitaarsolo van Dario Frodo (Ostrogoth, Thorium).

Als geheel doet het me wat denken aan de projecten die Arjen Luckassen heeft gedaan; de vergelijking ligt natuurlijk ook wel voor de hand: prog met veel gasten. Uitschieters zijn voor mij toch Clear Skies, In A Song Of Distant Earth en The Field Of Ghosts. Bij deze nummers vind ik de zang beter bij de nummers passen, terwijl ik bij andere nummers het gevoel heb dat de zang er minder bij past. Misschien ligt het aan de wat meer heldere productie, die ik verder ook een pluspunt vind.