Entrapment - Imminent Violent Death

• BandEntrapment [NL]
• TitelImminent Violent Death
• Release datum19-05-2019
• LabelDawnbreed Records [NL]
• PromotorAnubi Press [GB]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Mortality Unleashed
02. Incantation of the Grotesque
03. Sanctifying Putrescent
04. Malicious Predominance
05. Sacrilegious Congregation
06. Imminent Violent Death
07. Morbid Habitation
08. Process of Dehumanization

Entrapment is actief sinds 2009 en te beschouwen als eenmansband, in elk geval in de studio, van Michel Jonker. Aangevuld met extra muzikanten trad de band echter ook veelvuldig op. Of eigenlijk moet ik zeggen was actief, want na tien jaar stevig aan de weg te hebben getimmerd, en eerder drie albums te hebben uitgebracht, is Imminent Violent Death aangekondigd als laatste album. Het optreden op Graveland Open Air was ook het laatste optreden van Entrapment.

Het slotakkoord van deze old school death metal-entiteit mag de boeken in als kort maar krachtig. Acht titels worden er net binnen het half uur doorheen gerost. Misschien inderdaad een teken dat de inspiratie op was, want zo kort duurde een Entrapment-album zelfs bij benadering nog nooit. Nou ja, dat is natuurlijk maar een gissing mijnerzijds.

Zoals altijd glijdt de op Zweedse leest geschoeide old school death van Entrapment (net zoals die van veel genre-genoten) soepeltjes naar binnen. Het zagende gitaargeluid lijkt rechtstreeks uit de Stockholmse Sunlight studio uit de begin jaren '90 te komen. Samengevoegd met de onmiskenbare groove levert dat vertrouwd klinkend materiaal op. De simpel in elkaar zittende nummers varen wel bij de sobere, authentieke aanpak.

Snelheid lijkt een wapen, maar is dat nooit alleen. In Incantation Of The Grotesque wordt het gaspedaal even met rust gelaten, op zo'n moment klinkt de muziek meteen een stuk onheilspellender, zo hoor ik dat graag. Ook in Malicious Predominance en Sacrilegious Congregation horen we (ingetogen) passages die onmisbaar zijn voor afwisseling en dynamiek. Daarentegen laat een snelheidsmonster als Morbid Habitation weer ziedende thrash-riffs horen ter variatie. Want een half uur lang in een enkel tempo door-rammen, daar heeft niemand iets aan. Dat heeft Michel Jonker in elk geval goed begrepen.

Wat me opvalt (maar niet echt stoort) zijn wat productionele missertjes die voorbij komen. Zo heb ik het idee dat de verhouding in geluidsvolume tijdens de gitaarsolo's wat onvast is. En dat iele roffeltje op de toms, als opening van Sanctifying Putrescent kan heden ten dage natuurlijk ook niet meer. Buiten die futiele bijzaken heb ik genoten van Imminent Violent Death. Weinig origineel of verfrissend, maar gegoten als een aangename deken van herkenbare smerigheid. Ik kan me niet voorstellen dat de componist en uitvoerder van dit smeuïge werkje voor de (death) metal verloren is.