Entrapment - Lamentations Of The Flesh
- Entrapment [NL]
- Lamentations Of The Flesh
- 23-05-2014
- Soulseller Records [NL]
- Sure Shot Worx [DE]
Tracklist
01. Perpetual Impudence
02. Abhorrence Of The Unborn
03. Proclamation
04. Lamentations Of The Flesh
05. Unearthly Cries
06. Seditious Dreamers
07. The Faithless
08. Hostile Life
09. Engulfed By Flames
10. Engraved
11. On Carrion Wings
Om mij onbekende reden, en eigenlijk tot mijn eigen verbazing, is het eerste album The Obscurity Within... (oktober 2012) van het Nederlandse Entrapment hier nooit besproken. Vreemd, want dat album staat hier 'gewoon' in de (digitale) platenkast. Dan maar in de herkansing met album nummer twee: Lamentations Of The Flesh. Entrapment is actief sinds 2009 en te beschouwen als eenmansband, in elk geval in de studio, van Michel Jonker (voorheen drummer van Absorbed en Massive Assault). Aangevuld met extra muzikanten treedt de band echter ook op.
Het album opent met Perpetual Impudence, melodieus en lekker groovend in het intro, voordat het op Zweedse leest geschoeide oudschoolse doodsmetaal losbarst. Heel basic death metal lijkt me in eerste instantie, zonder tierlantijnen. Groovende riffs, rollende bas, drumfills zonder opsmuk, dubbele bas en blasts waar het hoort, en een wat hese, maar toch krachtige grunt. Old school death uit het boekje, lekker agressief en met de nodige afwisseling gebracht, zoals Abhorrence Of The Unborn ook weer laat horen. Van slepend via midtempo beukend en groovend tot opzwepende snelheid, hier zit het allemaal in. Zelfs een (hele korte) gitaarsolo ontbreekt niet.
Proclamation laat horen dat ook de doom-invloed aanwezig is, dit is in de eerste helft een lekker traag, smerig nummer. De vocalen vind ik hier dan ook een stuk beter uit de verf komen, waar die in de snellere stukken wat eentoniger zijn. De solo zet het nummer in brand, om vervolgens in hoog tempo naar het eind te rossen. Nice!
Waar ik eerder over Abhorrence Of The Unborn zei dat dat juist een nummer is waar alle aspecten van de muziek van Entrapment vertegenwoordigd zijn, geldt dat misschien nog wel meer voor titelnummer Lamentations Of The Flesh. De wisselwerking tussen brute agressie en slepende, tragere passages is hier goed verzorgd; zodat je afwisselend met een (figuurlijke) steen in je maag zit vanwege de doomy sfeer, die je er vervolgens met lomp geweld weer uit kunt headbangen.
Zonder verder uit te weiden over de verschillende nummers: er staan gewoon geen slechte op. De variatie zorgt er voor dat je Lamentations Of The Flesh zonder problemen van begin tot eind beluistert. Waarbij naar het einde toe de snelheid misschien wat overheerst, maar dat stoort niet. Zonder tot grootste hoogten te stijgen levert Entrapment een alleszins acceptabel en genietbaar old school death metal album af. In puur muzikaal opzicht niet bijzonder binnen het genre, wel goed verzorgd.
