Eosphorus - Winds Of Apep

• BandEosphorus [SE]
• TitelWinds Of Apep
• Release datum18-06-2014
• LabelWormHoleDeath Records [IT]
• PromotorAural Music [IT]

Tracklist

01. Satan Redeemer
02. Infernal Light
03. Divina Potestate Satanae
04. Winds of Apep
05. Liber Anima
06. Into Ashes
07. Stand by my Side
08. On the Circle Edge
09. Into the Night
10. Woken
11. Path of the Dead

Eosphorus is afkomstig uit Stockholm, Zweden, en aldaar sinds 2006 actief. In 2010 verscheen in eigen beheer debuutalbum We Who Seen the Darkness, dat volledig aan ons voorbij gegaan is. Inmiddels heeft de band getekend bij het Italiaanse WormholeDeath/Aural Music, dat vorig jaar zomer het tweede album Winds Of Apep op de wereld heeft losgelaten. Die heb ik maar eens even beluisterd. Nou ja even, dit werkstukje blijkt ruimschoots over het uur te klokken.

Waarop deze band ons verblijdt met epische, sferische, melodieuze black metal. Zo lichtvoetig als de muziek soms is, zo donker is de thematiek, want Eosphorus houdt zich bezig met het occulte, satanisme, aanbidding van de duivel, de dood, en de natuur. De bandnaam (εωσφόρος) is dan ook niet voor niets het Griekse equivalent van Lucifer, de duistere tegenstander van het licht. Apep was in de Egyptische mythologie de tegenhanger van de zonnegod Ra, en weergegeven als een enorme slang. De band benadert het satanisme dan ook eerder vanuit mysterieuze en natuurlijke grondslag dan als dood en verderf zaaiende antichrist.

De muziek die ten gehore wordt gebracht is dan ook melodieuze black uit het boekje. Stoere riffs en vet gitaarwerk volgens de beste Noordse tradities, tremelo picking waanzin, uitstekend drumwerk en gevarieerde zang zijn allemaal aanwezig. De rauwe schreeuwerige vocalen zijn prima verstaanbaar en passen perfect bij de muziek, waarbij op z'n tijd wordt overgeschakeld op een soort praatzang en mysterieus gefluister wanneer daar om gevraagd wordt. Ik vind het opvallend dat ondanks de lange speelduur van het album, ik me nauwelijks verveeld heb. De muziek is voor dit genre behoorlijk toegankelijk en heeft echt een enorme drive. Waarbij de productie ook nog eens kraakhelder is.

Al vanaf opener Satan Redeemer heeft Eosphorus de luisteraar gelijk bij de strot, om ook maar niet meer los te laten. De stortvloed aan riffs, beukende drums en schurende zang wordt met regelmaat losgelaten om een sferische, of soms zelfs volledig akoestische passage in te bouwen. Dit wordt allemaal vloeiend uitgevoerd als een goed geoliede machine. Ook horen we zo af en toe eens een echt blaststuk voorbijkomen, of juist old school heavy of thrash metal riffs of passages. Ook de gitaarsolo's zijn van klassieke snit, zoals de lange gitaarsolo aan het eind van Satan Redeemer laat horen.

Het tempo ligt gemiddeld dus zeker niet aan de hoge kant, getuige Infernal Night, dat op bijna speelse wijze met afwisselende snelheden omgaat. Maar ten allen tijde gewoon toegankelijk blijft. Natuurlijk is het titelnummer Winds Of Apep een dijk van een nummer, waar zo'n beetje alles waar deze band voor staat voorbijkomt. Met een rustig begin met zeer melodieus gitaarwerk bouwt het op naar een climax, waarbij de nodige epiek niet geschuwd wordt. Het afsluitende pianostukje is een goed voorbeeld van de veelzijdigheid van deze muziek.

Into The Night is een verrassend old school (instrumentaal) intermezzo; het benadrukt de klassieke insteek van de muziek van Eosphorus. Path Of The Dead is de toepasselijke en inmiddels weinig verrassende afsluiter, waarin nog eens het hele arsenaal aan sferen voorbijkomt. En ik tot de conclusie kom dat ik mij positief heb laten verrassen door een klassiek, degelijk, en vooral toegankelijk black metalalbum. Melodieus zonder allerlei toetsenfratsen of vrouwenzang, maar wel door veel old school metal stukken in te passen, sterk spel en een helder geluid. En vooral veel melodieus gitaarspel.