Epic Metalfest 2015

Het idee was er al meer dan 10 jaar, maar na hun "Retrospect" optreden in 2013, ook in het Klokgebouw, werd het toch een serieuzere gedachte. Met 4500 bezoekers uit zowat de hele wereld was dit toch wel een van de hoogtepunten van hun carrière. Gezocht werd er dus naar bands waarmee ze een band hebben opgebouwd, die werden gevonden. Met Eluveitie hebben ze net een Amerikaanse toer achter de rug, dat is één. Later zijn Moonspell, Periphery, Delain, Scar Symmetry, Dagoba en mede headliner Sepultura geboekt. Na alle gebeurtenissen een week eerder in Parijs zijn er extra beveiligingsmaatregelen, iedereen moet zijn zakken leegmaken en wordt gefouilleerd. Gelukkig waren we op tijd gegaan, en nadat ik mijn fotopas (met dank aan Ron van Hal, AcesHighPromotion) had opgehaald en enige tijd in de rij te hebben gestaan, waren we toch op tijd binnen. Na de gebruikelijke dingen die je doet als je een concert of festival bezoekt, oriënteren, munten kopen, shirts kijken, bekenden zoeken, was het voor mij tijd om een plek je te zoeken in de fotopit. Bijna klokslag één uur begon Scar Symmetry aan hun 45 minuten speeltijd.

De vorige keer dat ik deze band zag was Lars Palmqvist nog maar net bij de band en nog niet helemaal gewend, nu was wel te merken dat hij zijn plek duidelijk heeft ingenomen. Toch wel een puik optreden.

Gelukkig waren er twee podiums en geen overloop dus je had tijd genoeg om naar de andere zaal te lopen om niks te missen van de optredens. Als fotograaf moet je wel iets eerder aanwezig zijn, ook omdat de fotopit bij de Universe Stage iets kleiner is dan bij het Storm Stage, is het soms dringen geblazen. Het Franse Dagoba was dan ook de eerste band op het Universe Stage (gelukkig zijn ze gekomen). Ondanks de inzet kon de band me niet echt boeien, dus heb ik wat foto’s gemaakt en alvast richting andere zaal gelopen voor een drankje en wat social time.

Om klokslag 14:30 uur was het tijd voor het sextet Periphery, die met drie gitaristen een geluidsmuur van gitaargeweld de zaal in stuurt overtuigt me nu meer dan toen ik ze de vorige keer zag in het voorprogramma van Devin Townsend. Gelukkig is er ook plaats voor een Nederlandse band, in dit geval Delain. Met zangeres Charlotte Wessels in de gelederen kan het bijna niet fout gaan. Ook dit optreden is er weer een om van te genieten, ook mede doordat Merel Bechtold onlangs is toegevoegd als vast bandlid.

Ondanks dat ik toch al een hele tijd meedraai in de metal scene heb ik zover ik me kan herinneren Fear Factory pas twee keer gezien, misschien ooit op Dynamo Open Air maar dat weet ik niet zeker. Nu dan de derde keer, de eerste twee waren niet geweldig, Distortion 2012 en Dynamo 2013, wellicht is drie keer scheepsrecht. Nou ik moet zeggen ze verrasten me wel. Dit was een show van de 20th Anniversary Demanufacture toer, waarbij de gehele plaat integraal word gespeeld. Burton C. Bell was zeker in het begin erg goed bij stem, tegen het einde miste we toch nog een paar zuivere noten. Al met al een zeer geslaagd optreden.

Langzaam aan wordt het steeds drukker in de zaal, blijkbaar komen de meeste toch alleen voor de “grotere bands”. Ook in de derde zaal waar verschillende soorten eten verkrijgbaar is loopt het al lekker vol, het zal tegen etenstijd aan lopen. Ja, alleen op drank houdt niemand het vol. Hier staan ook mensen van Dynamo het etende volk te vermaken met lieftallige deuntjes. Ook Moonspell komt niet onder het strakke tijdschema uit, klokslag 17:00 uur komen Fernando Ribeiro en zijn kompanen het podium op gelopen. Ook bij deze band heb ik het idee dat ik ze ooit beter heb gezien, gelukkig spelen ze niet alleen voor mij en zijn er genoeg mensen die het wel goed vinden.

Ook voor mij wordt het tijd om de inwendige mens te verblijden met de gebruikelijke vette hap. Ondanks dat we niet de enigen waren die daar over dachten hebben we hier toch even op moeten wachten. Ach, het smaakte, het is wel ooit slechter geweest. Nog drie bands te gaan. Het Zwitserse Eluveitie (Helvetiers) een achttal man en vrouw sterk gezelschap blaast en draait er lustig op los. Hoofdrollen hebben toch wel draailier speelster Anna Murphy en zanger Chrigel Glanzmann. Maar ook fluiten, lieren, mandola, violen ontbreken niet aan dit geheel. Gelukkig doen deze instrumenten geen afbreuk aan het geluid en zanger Chrigel grunt er dan ook lustig op los.

De afsluiter van het Universe Stage is aan de beurt: Sepultura. Of ik hier op sta te wachten weet ik eigenlijk niet goed, na hun optreden ruim een jaar geleden in de Effenaar(Eindhoven) vielen ze me zwaar tegen. Dit optreden staat in het teken van hun 30 jarig bestaan waarbij ze nummers spelen van al hun platen. Ze trappen af met Troops Of Doom en sluiten af met Roots. (tenminste volgens de setlist want dat heb ik niet meer meegekregen) Jammer genoeg moet ik zeggen dat ik het allemaal vind tegenvallen, muzikaal gezien mis ik toch nog een tweede gitarist, hoe goed Andreas Kisser ook speelt toch mis je iets. (al zijn het maar zes snaren!) En net als de vorige keer lijkt het wel of ze nummers uitzoeken waarbij Derrick Green niet zoveel hoeft te zingen. Toch jammer voor zo’n band met hun verleden en reputatie.

Nu dan nog de band waar het uiteindelijk allemaal om begonnen is en waar het festival om draait, Epica. Het podium is al helemaal omgebouwd met allerlei licht-elementen. Ook werd er vooraf al gewaarschuwd dat de band pyro ging gebruiken. Wij, de fotografen, moesten dus wachten tot we het sein kregen dat we de fotopit in mochten. Dit gebeurde tot twee keer toe, tussendoor moesten we weer even weg. Maar ja een gesmolten zonnekap of verbrande wenkbrauwen is ook niet alles. Voor mij was het tien jaar geleden dat ik de band nog heb gezien (Progpower Baarlo) en ik kan wel zeggen dat de band in die tijd gigantisch is gegroeid. Er staat een goed geoliede machine die soepel door alle nummers heen speelt.

Ik weet niet of het de leeftijd doet, maar tegenwoordig is het zwaar om tot het einde van een festival te blijven. Zo dus ook bij deze. Helaas hebben we de afloop van Epica niet gezien. De algemene indruk was prima en kan het misschien wel uitgroeien tot een jaarlijks terugkerend festival, maar het kan net als Distortion maar een kort bestaan hebben.

Verder wil ik Peter Hagen en Ron van Hal nogmaals bedanken, dat ik hier foto’s heb mogen maken.

Dagoba [FR], Delain [NL], Eluveitie [CH], Epica [NL], Fear Factory [US], Klokgebouw / Strijp-S / Ketelhuis [NL], Moonspell [PT], Periphery [US], Scar Symmetry [SE], Sepultura [BR]