Epica - Omega

• BandEpica [NL]
• TitelOmega
• Release datum26-02-2021
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. Alpha - Anteludium
02. Abyss of Time - Countdown to Singularity
03. The Skeleton Key
04. Seal of Solomon
05. Gaia
06. Code of Life
07. Freedom - The Wolves Within
08. Kingdom of Heaven Part 3 - The Antediluvian Universe
09. Rivers
10. Synergize - Manic Manifest
11. Twilight Reverie - The Hypnagogic State
12. Omega - Sovereign of the Sun Spheres

Het welbekende Epica is terug na een hiatus van een paar jaar. Hun laatste epos The Holographic Principle stamt alweer uit 2016 en dus was het hoog tijd dat hun achtste studiowonder Omega het licht zag.

Ik moet toegeven: al ben ik fan geweest al vanaf The Phantom Agony, is de niet-aflatende bombast, het tjokvol gooien van elk nummer met zoveel mogelijk orkestraties en random gegooi met pompeuze titels en lyrics met geen ander doel dan kosmisch en mysterieus klinken een enigszins verveeld punt geworden. Maar Epica zou Epica niet zijn zonder, en ondanks deze punten ben ik de laatste die zal zeggen dat Epica ooit slecht zou klinken.

Ze gooien met Omega hun kracht vooral in memorabele refreinen, zoals singles Abyss of Time en het laatst uitgebrachte The Skeleton Key bewijzen. Vooral die laatste blijft lang in het geheugen hangen, met een haast whimsical, horror-esque sfeer in de piano en de toevoeging van een kinderkoor tegen het einde. De termen Epica en oorwurm komen niet vaak samen, gezien hun voorliefde voor complexiteit maar zelfs complexe smaken kunnen samen komen in iets bite-sized waar ik alleen maar blij van kan worden. Seal of Solomon houdt dat gevoel nog even vast - al is het aan de vingertoppen - maar is alweer verdwenen met Gaia, dat zelfs een tikje arbitrair te noemen is. Code of Life bewijst dat het tegenwoordig bijna een misdaad is als je west-oriëntaalse track geen Zaher Zorgati (Myrath) heeft. Zo gezegd, zo gedaan.

Freedom - The Wolves Within zet ook geen nieuwe standaarden en is voor single-materiaal nogal veilig. Het houd geen stand tegen de behemoths van de andere twee in elk geval. Over behemoths gesproken: Kingdom of Heaven Part 3 - The Antediluvian Universe borduurt voort op de boeddhistische klanken van voorgaande Kingdom of Heaven delen (te vinden op de albums Design Your Universe en The Quantum Enigma). De filmscore elementen vliegen je om de oren en er zit een bitterzoet opbeurende toon in die de overhand houd. Eén van de meer interessante lange nummers die ze hebben gemaakt!

Rivers is een prachtige ballad waar het kinderkoor weer van stal is gehaald. Dromerig en melancholisch. Synergize - Manic Manifest heeft een verslavend marsritme in het refrein maar is verder een beetje een waas van elementen. Twilight Reverie is een apart beestje dat bijna poppy te noemen is (voor Epica standaard dan). Het album wordt afgesloten door Sovereign of the Sun Spheres. Pompeus en groots, zelfs bij vlagen koninklijk te noemen.

Voor mij was Omega een klassieke hit-or-miss. Het heeft een beetje van alles. Een handvol goeie, toegankelijke stampers en een lading complexere, meer proggy nummers die misschien wat meer herkauwen vereisen. Typisch zo’n plaat waar voor ieder wat wils tussen zit.