Eradicator - Into Oblivion

• BandEradicator [DE]
• TitelInto Oblivion
• Release datum09-03-2018
• LabelGreen Zone Music [DE]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Moshproofed
02. Doomsday
03. Wake Up To War
04. Overcome The Blackness
05. Read Between The Lies
06. Into Oblivion
07. Decadence Remains
08. Paint The White Flag Black
09. Drown The Truth
10. Weaponized

Naast schlagers, bierfeesten en het in de allerlaatste minuut winnen van een voetbalwedstrijd, zijn Duitsers ook traditioneel en evenredig goed in thrash metal. Waar internationaal al jaren werd gesproken over hoe dood het genre is, en vervolgens over een een thrash-revival, is deze muzieksoort in Duitsland eigenlijk nooit weggeweest, en altijd populair gebleven. De bands schieten er nog altijd als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond.

Dat daarbij niet altijd over originaliteit of een eigen smoel wordt nagedacht lijkt maar bijzaak. Eradicator is er ook weer zo eentje, die de old school thrash zo authentiek uitvoert dat het lijkt alsof het nog steeds pak 'm beet 1985 is. Into Oblivion is alweer de vierde langspeler van een gezelschap dat al sinds 2004 actief is in de Duitse metalscene.

Wanneer je nummers als opener Moshproofed, Wake Up To War, Read Between The Lines, Decadence Remains enzovoort, voorbij hoort razen waan je je toch bijna in een tijdmachine. Het zijn de moderne productie en de actuele teksten die laten horen dat Eradicator met twee benen in de tegenwoordige tijd staat, hun overwegend snelle thrash metal doet dat namelijk zeker niet. Gelukkig wordt het gaspedaal niet constant ingetrapt, zodat in nummers als Doomsday, Overcome The Blackness, titelnummer Into Oblivion en Drown the Truth te horen is dat de band ook de subtielere aanpak niet schuwt. Een midtempo groove hier en een meer ingetogen stukje daar zorgen voor de broodnodige afwisseling.

Hoewel we de riffs, de leads en de opgefokte tempo's zo kunnen uittekenen, pakt Eradicator me wel degelijk met hun enthousiaste aanpak. Het spelplezier en het fanatisme straalt er van af, en dat is me ook wat waard. De felle zang met de welgemeend klinkende, uitgespuwde teksten maken het plaatje helemaal af. Net als de obligate, maar soms toch fraaie gitaarsolo's trouwens. Bijvoorbeeld die in Paint The White Flag Black mogen er zeker zijn!

Met muziek die al net zo eenvormig is als de al even traditionele Bratwurst kun je in de old school thrash-scene bijna niet stuk. Dat belet mij persoonlijk niet om op z'n tijd te genieten van een lekker niets aan de hand, pretentieloos thrash-plaatje. Zoals een band als Eradicator ze maakt, inderdaad. Mosh!