Ex Deo - Caligvla
- Ex Deo [CA]
- Caligvla
- 31-08-2012
- Napalm Records [AT]
Tracklist
01. I, Caligvla
02. The Tiberius Cliff (Exile To Capri)
03. Per Oculus Aquila
04. Divide Et Impera
05. Pollice Verso (Damnatio Ad Bestia)
06. Burned To Serve As Nocturnal Light (Bonus Track)
07. Teutoburg (Ambush Of Varus)
08. Along The Appian Way
09. Once Were Romans
10. Evocatio-The Temple Of Castor & Pollux
Verfrissend, dat is het eerste woord dat me te binnen schoot toen ik vernam dat de band Ex Deo min of meer conceptalbums vervaardigt rond het thema van de Romeinse geschiedschrijving. Weer eens wat anders dan die eeuwige Vikingen, Kelten of Grieken (hoewel die laatste benadering in een ander kader ook verfrissend kan zijn, daarover binnenkort meer in de review van Grave Digger's Clash Of The Gods, dan heb ik dat alvast verklapt). Eerst maar eens babbelen over Caligvla.
Ex Deo leek in eerste instantie het hobbyproject van Kataklysm zanger Maurizio Iacono, maar is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een heuse band, waar overigens wel de hele Kataklysm familie aan meedoet. Ik lees al de nodige vergelijkingen met debuutalbum Romulus, die is om wat voor reden dan ook volledig aan me voorbijgegaan. Wel is me duidelijk geworden dat met het debuut een stevig fundament is neergezet, waarop Ex Deo op opvolger Caligvla vol vertrouwen kan gaan bouwen.
I, Caligvla opent met een lekker bombastisch (een woord dat nog wel vaker in deze review zou kunnen gaan opduiken) intro en toont zich een een opzwepende stamper van vanjewelste. Een echte 'vuist in de lucht en meebrullen maar' track, subtiel afwisselend met stukjes historische tekst. Een uitermate goed gekozen opener, al zal gaandeweg het album blijken dat deze sfeer vaker terugkomt, evenals de reeds genoemde bombast dus.
Dan volgt Cliff Of Tiberius (Exile To Capri), krachtig, ondersteund door de donderstem van Maurizio. En episch, de georkestreerde elementen vormen een mooi evenwicht met de verwoestende drums en de al genoemde zang. Dit zal de spil blijken waar Caligvla om draait: de voortdurende wisselwerking tussen krachtige, bombastische metal en dramatische en heroïsche sfeerelementen. Veelal midtempo en vooral beukend, een enkele keer met een meer melodieuze ondertoon (Per Oculus Aquila, Pollice Verso (Damnatio Ad Bestia)), maar altijd vol power en epiek; en een hoofdrol voor de sterke vocalen.
Natuurlijk mag er ook wel een keer geheadbangd worden. Bijvoorbeeld Teutoburg (Ambush Of Varus) biedt wat dat betreft de nodige afwisseling. Maar vooral Once Were Romans gaat nog één keer helemaal los, een fraaie spanningsopbouw voor het woeste gedeelte losbarst. Aansluitend mag Evocatio: The Temple Of Castor And Pollux in stijl afsluiten: orkestraal, episch, bombastisch, koorzang. De strijd is gestreden, een strijd die de luisteraar van Caligvla bij voorbaat tot winnaar maakt!
