Farer - Monad

• BandFarer [NL]
• TitelMonad
• Release datum20-11-2020
• LabelAesthetic Death Records [GB], Tartarus Records [NL]
• PromotorAnubi Press [GB]
• Genre Doommetal, Postrock / metal, Sludgemetal

Tracklist

1. Phanes
2. Asulon
3. Moros
4. Elpis

Ooit begonnen onder de naam Menhir veranderde het Nederlandse doomtrio ergens in 2019 de naam in Farer. Doom zei ik al maar dan wel met een experimentele inslag. Noise, drone, sludge en postrock. Het wordt er allemaal bijgehaald in een viertal lange excercities die nog lang nadreunen. De band bestaat uit twee bassisten en een drummer. De beide bassisten Frank de Boer en Arjan van Dalen verdelen de vocale verplichtingen. Sven Jurgens houdt de boel nog aardig toegankelijk door de desolate trips fraai in te kleuren met relatief vlot slagwerk. Monad heet het werkstuk dat op 20 november verscheen en er is tweeënenhalf jaar aan gewerkt door de heren.

Phanes opent vreemd en uitbundig maar valt gelukkig al snel in een troosteloze maalstroom van neerslachtigheid. De screams herinneren me af en toe aan Khanate maar in tegenstelling tot die band, houdt Farer er nog een soort van tempo in en is het ook niet de feedback die de lagen aanbrengt aan het sonische landschap. Het kost niet veel moeite om dan op te gaan in de dertien minuten durende reis die via een sterke climax met voorzichtig resonerende koortjes tot een bezwerend einde komt.

Het navolgende Asulon doet er wat langer over om tot de kern van de zaak te komen. Maar het trio weet de spanning goed op te bouwen door de pulserende ruggengraat van het nummer, waar overheen de diverse lagen langzaam maar zorgvuldig gedrapeerd worden. Dit stuk culmineert dan in een ritualistisch ritme dat een extatische uitwerking heeft. De schier eindeloze riff in de break brengt nog meer spanning in het geheel.

Verwacht dus geen liedjes met kop en een staart op dit werkstuk. Het zijn ware trips, bedoeld voor de zwaarmoedige geest. Ondanks de invloeden kun je niet zeggen dat Farer op Monad ondoordringbaar en ontoegankelijk is. De rode draden die uitgelegd worden, zijn relatief gemakkelijk te volgen. Extreem traag wordt het ook nergens. Sterker nog: Moros eindigt bijvoorbeeld met een Black Sabbath-achtige versnelling na een formidabele opbouw.

Farer beheerst de kunst van het vasthouden van spanning door minimalistische effecten aan het toch al kale geluid toe te voegen. In die zin is Monad een aanrader voor liefhebbers van de genoemde genres. Anders is het wel een mooie instapper om de wereld van de drone en noise te gaan ontdekken.