Fleshgod Apocalypse - Labyrinth

• BandFleshgod Apocalypse [IT]
• TitelLabyrinth
• Release datum16-08-2013
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Kingborn
02. Minotaur (The Wrath Of Poseidon)
03. Elegy
04. Towards The Sun
05. Warpledge
06. Pathfinder
07. The Fall Of Asterion
08. Prologue
09. Epilogue
10. Under Black Sails
11. Labyrinth

Fleshgod Apocalypse is een rijzende ster die ergens in 2007 aan het Italiaanse firmament verscheen. Al snel deelden ze de bühne met Behemoth, Dying Fetus en Hate Eternal. In de vorm van Oracles verscheen er aansluitend een heus album. Daarmee werd de interesse van Nuclear Blast gewekt. Dat leidde tot het tweede album Agony. De band kreeg zodoende meer vaste voet aan de metalen bodem. Nu is het tijd voor de derde langspeler. Zou de titel Labyrinth de zoektocht naar de eeuwige roem symboliseren?

Aan Italianen is het maken van theater wel toevertrouwd. Of het nu om Verdi of Rhapsody (Of Fire) gaat, de laarsbewoners weten altijd goed weg te komen met een overdaad aan bombast en tierlantijnen. Fleshgod Apocalpyse heeft ook die charme. De basis van Labyrinth ligt ook weer in ontzettend drukke maar ook erg brute death metal. Een hoog aantal messcherpe riffs, ratelend blastgeweld. Labyrinth heeft het opnieuw allemaal. En opnieuw gaat dat hand in hand met allerhande symfonisch geweld dat zo uit een Nightwishalbum lijkt te zijn weggelopen.

De opening van Minotaur (The Wrath Of Poseidon) is dankzij de inzet van breed uitwaaierende koren bruut en meeslepend tegelijk. De grooves komen als mokerslagen binnen. De band bewijst de orkestratie uitstekend te kunnen afstemmen op het death metalgeweld. Elegy is ondanks de snelheden die behaald worden, weer wat lichtvoetiger van aard. Frivole pianoklanken en (synth)strijkers zijn daar debet aan. Het navolgende Towards The Sun heeft vanwege de apocalyptische declamaties weer een sterk dreigende inborst.

Af en toe verstoren een sopraan en een castraat de homogeniteit van Labyrinth. Het zijn gelukkig in vergelijking tot voorgaand werk slechts spaarzame momenten. Eigenlijk is er niets op Labyrinth aan te merken. Je moet wel van een beetje bombast houden. Is dat het geval? Dan staat er een wervelende achtbaanrit te wachten.