Fogos - Corpses And Ashes

• BandFogos [ES]
• TitelCorpses And Ashes
• Release datum29-07-2022
• LabelEigen beheer
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Acheron
02. Keres
03. Dysnomia
04. Mortis
05. Khione
06. Caronte
07. Exis
08. Nyx
09. Deimos
10. Eidolon

Fogos is een nieuwe band uit Spanje, die bestaat uit muzikanten die hun sporen al wel verdiend hebben in de extreme scene. De nodige ervaring werd opgedaan in bands als Blazemth, Obsidian Kingdom en Abrahel. Corpses And Ashes is hun debuutalbum.

Kortweg gezegd brengt het kwartet ons black metal in z'n meest elementaire vorm. Rauw en eerlijk, zonder poespas, zo smerig als maar zijn kan. Qua thematiek laat de band zich inspireren door de Europese (heidense) cultuur - al hoor en zie ik toch vooral Grieks-mythologische thema's voorbij komen - en richt zich verder op van alles dat met nihilisme en fatalisme te maken heeft. Het enige dat ontbreekt aan dit pure black metal-geweld is de semi-obligate blasfemie; dat spreekt dan wel weer voor de heren. En okay, wat dan ook niet helemaal trve of evil is, is het moderne, heldere geluid. Nog een pluspunt in mijn beleving.

Verwacht na bovenstaande laatste zinnen echter niet dat je ook maar enigszins met een vorm van hedendaagse black metal te maken krijgt. In puur muzikaal opzicht wenst Fogos klassieke tijden te doen herleven. Dit is pure tweede golf, Scandinavische stijl, woeste black metal. Nietsontziend, compromisloos, worden riffs, drumsalvo's en screams in hoog tempo op je afgevuurd. Acheron, Keres en Dysnomia zijn al voorbij voordat goed en wel tot je is doorgedrongen wat je zojuist allemaal ervaren hebt.

Tijd voor een (relatief) rustpuntje, en daarin voorziet Mortis - althans voor een minuut, want dan wordt het wilde geraas weer voortgezet. Een van de motto's die door de eveneens (vermeend) uit Spanje afkomstige Sint Nicolaas wordt gebezigd - makkers staakt uw wild geraas - houdt Forgos in elk geval absoluut niet in ere.

En daarin zit 'm meteen het pijnpuntje van Corpses And Ashes: de tien tracks zijn wel erg weinig onderscheidend. Zowel onderling, als ten opzichte van de (duidelijk aanwezige) voorbeelden. Dit album is de Zuidelijke versie van de Noordse black metal; hoewel er geen warmte in te herkennen is, slechts het koude van het origineel. Ik verwacht dat old school black-adepten hier prima mee uit de voeten kunnen.