Loading...

Fractal Universe - Engram Of Decline

Gepost in Reviews door Edwynn op 12-07-2017

Tracklist

01. Premiss to Reality
02. Sons of Ignorance
03. Scar Legacy of Hatred
04. Parricidal Ghosts
05. Venomous Coils of a Holy Fallacy
06. Backworldsmen
07. A Name to Deny
08. Narcissistic Loop
09. Decline
10. Collective Engram

Na het sterke EP'tje dat Boundaries Of Reality gedoopt werd, is daar dan eindelijk de eerste echte langspeler van het Franse proggy, technische deathmetalgezelschap Fractal Universe. In Frankrijk wemelt het van metalacts die graag buiten het geijkte opereren en dat is ambitie die Fractal Universe ook maar wat graag nastreeft. Het levert een langspeler op die eigenwijs en doordacht van opzet is. Engram Of Decline is ook vooral een heel verzorgd werkstuk geworden. Een raamwerk waarin interessante tekstuele verhandelingen (geënt op Also Sprach Zarathusta) en complexe muziekstructuren elkaar ontmoeten en vervolgens samen optrekken.

In tegenstelling tot de EP werkt de band nu met een echte drummer hetgeen ervoor zorgt dat er direct nog meer leven in de brouwerij zit. Even sta je op het verkeerde been als Premiss To Reality heel kalm van start gaat. Een vluchtige herinnering aan de latere Cynic of Pestilence ten tijde van Spheres is snel gerezen. Vervolgens duikt er toch wat driftig blastwerk op om te laten zien dat het niet alleen bezwerend en sfeervol is. Plechtige chantstukken sieren het rijk aangeklede Sons Of Ignorance terwijl het slepende Scar Legacy Of Hatred weer wat lineair van opzet is. En met de uiterst kortstondige meezingpassages in A Name To Deny en Narcissistic Loop moet ik zomaar aan Trivium denken.

Iets verrassender is de saxofoonsolo van Jørgen Munkeby die het zinderende Blackworldsmen wat komt opluisteren. Een sinister tussendoortje met verder wat fluisterzang en jazzgetint gitaarwerk. Het illustreert dat Engram Of Decline vooral een goed uitgebalanceerd album is geworden waarin vele facetten uit de extremere metal samenvallen. Slimme riffjes, knetterend solowerk, druk drumwerk en voortdurend wisselende stemmingen domineren een album dat veel bekende invloeden herbergt en tegelijkertijd ontzettend intrigeert. Naast het eveneens Franse Gorod is Fractal Universe een progressief/technische kracht om rekening mee te houden.

Hugo Florimond - gitaar

Vince Wilquin - zang, gitaar

Valentin Pelletier - bas

Clément Denys - drums