Loading...

Ghost Bath - Moonlover

Gepost in Reviews door Geert van der Laan op 17-04-2016

Tracklist

01. The Sleeping Fields
02. Golden Number
03. Happyhouse
04. Beneath the Shade Tree
05. The Silver Flower Pt. 1
06. The Silver Flower Pt. 2
07. Death and the Maiden
08. Ascension

Het Amerikaanse Ghost Bath schaart zich onder de noemer depressive post black metal en is sinds 2012 actief. In eerste instantie wilden de Amerikaanse heren het doen voorkomen dat de band van Aziatische komaf was. Om dit wat aan te dikken werden de namen van de bandleden naar Chinese tekens omgezet maar gedurende een interview in 2015 kwam de waarheid reeds aan het licht. De bandnaam refereert aan het plegen van zelfmoord middels het lichaam in water te laten onderdompelen. Moonlover is de tweede langspeler en de opvolger van Funeral uit 2014.

In Golden Number is al meteen opvallend met hoeveel gemak de depressieve klanken worden verruild voor vrolijke, meer folkloristische klanken. Het gekrijs en de uithalen worden zo dik aangezet dat het bijna lachwekkend wordt. Een muur vol akkoorden wordt op je afgeworpen met sfeervolle synths, om het geheel niet al te rauw op je dak te laten vallen. Aan het eind wordt nog een lang stuk van pianoklanken van stal gehaald.

Happyhouse is meer van een doomy aard waarbij de zang vrij desperaat van zich laat horen met een hierbij muzikaal voelbare dreiging. Ook dit nummer is vrij lang uitgesponnen. In Beneath The Shade Tree wordt een eindeloze tokkel ingezet die nergens heen lijkt te leiden. Ook wekken de gespeelde dode noten op je zenuwen. Al met al een zeer zoutloos instrumentaaltje dat men gerust onder die boom in de schaduw had mogen laten liggen.

In voornamelijk de tweede helft van het album rijst het idee dat men meer een luisterspel wilde creëren. Enkel hoorbare geluiden die voor sfeer zouden moeten doorgaan. Ook lijkt het wel of men qua lyriek weinig tot geen inhoud heeft weten te vinden. Zo wordt de ene naar de andere kreet er achteloos uitgegooid, schijnbaar zonder blijk van enige taal/betekenis. De cover bestaat overigens uit een foto waarop een maanliefhebster in beeld wordt gebracht, compleet met haar leeggelopen theezakjes.

Hoe je het ook wendt of keert, deze vorm van black metal weet me niet bij de strot te grijpen. Opmerkelijk ook dat een band als deze zich onder het grootse Nuclear Blast Records weet te scharen. Dat de heren fijne melodietjes weten te produceren mag zeker niet ongenoemd blijven maar het klinkt allemaal wel erg braaf binnen het doorgaans venijnige genre. Wie weet welke wonderen kunnen geschieden wanneer iets meer tijd genomen wordt met het uitbrengen van een derde plaat.

Jaime - bas

Taylor - drums

Donovan - gitaar, zang

Dennis - zang, gitaar, toetsen