Golgotha - Spreading The Wings Of Hope

• BandGolgotha [ES]
• TitelSpreading The Wings Of Hope
• Release datum14-06-2024
• LabelArdua Music [ES]
• PromotorImperative PR [GB]
• Genre Doomdeath, Doommetal

Tracklist

01. For Every Tear
02. Gilded Cage
03. A Solitary Soul
04. Hear Their Cries
05. Human Vultures
06. Closed Heart
07. Spreading the Wings of Hope
08. Hope As Guide

Op zoek naar meer over Golgotha dien ik eerst te bepalen welke ik moet hebben, er zijn wereldwijd al gauw een band of twintig te vinden met deze naam. Ik ga het hier hebben over de Spaanse doom metalband die oorspronkelijk al in 1992 is opgericht, maar ook twee periodes van inactiviteit kende. Dat verklaart de karige discografie die in ruim dertig jaar tijd is opgebouwd. Mijn beperkte kennismaking met deze band vond in 2019 plaats, toen ik op youtube wat video's tegenkwam van het toenmalige actuele album Erasing The Past. Dat was hun vierde langspeler, voorganger New Life dateerde van 2005 - ik bedoel maar. Eerder dit jaar verscheen album nummer zes: Spreading The Wings Of Hope.

De sound van Golgotha is terug te leiden naar de periode waarin de band ontstaan is. Begin jaren '90 vierden immers ook de 'Peaceville three' hoogtij, en daar heeft Golgotha toch aardig de muzikale mosterd vandaan. Met name Paradise Lost (die heerlijk waaierende gitaarpartijen!) klinkt voor mij als invloed uitermate herkenbaar, waarbij Golgotha bij momenten ook de gothic-kaart op tafel gooit.

Spreading The Wings Of Hope opent met de magnifieke magistrale zwaarte van For Every Tear en laat Golgotha ​​trots verder zeilen onder de altijd aanwezige begeleidende hand van gitarist Vicente J. Paya, op een prachtige reis van muzikale en emotionele ontdekking. De diepe droefheid van Gilded Cage brengt het kenmerkende gebruik van een dubbele vocale aanwezigheid van de band naar voren - de zangerige ingetogen melodieën die op zo'n betoverende manier worden gebracht door María J. Lladó die zich overgeeft aan het leeuw-achtige gebrul van bassist Andrew Spinosa, terwijl de twee vocalisten dit verhaal van een holle, lege relatie spinnen.

Het meesterlijke huwelijk van contrasten is de sleutel tot het Golgotha-geluid, terwijl torenhoge, schitterende riffs en pijnlijke, intieme kwetsbaarheid elkaar ontmoeten en verstrengelen. Hear Their Cries ontspringt uit de magische samensmelting van krachtige rollende ritmes en welluidende vocale melodieën, terwijl Human Vultures evolueert door vastberaden zwaarte en verterende atmosfeer, opwindende dynamiek en zielroerende schoonheid.

Afsluitend met The Hope As Guide met zijn bondige, sublieme gitaarsolo, spookachtige laatste woorden en een climax die een verbijsterde stilte achterlaat, is dit een album dat je als doom-liefhebber wel moet aanspreken.