Grafjammer - De Tyfus, De Teerling

• BandGrafjammer [NL]
• TitelDe Tyfus, De Teerling
• Release datum10-01-2025
• LabelFolter Records [DE], Zwaertgevegt [NL]
• PromotorMetal Promotions [DE]
• Genre Black metal

Tracklist

01. De Dijk Is Dicht
02. Hachel Mijn Bout
03. Lijdensverlenger
04. Bloedbruid
05. Krengenslagers
06. Bertken
07. Rampokker
08. Schoftensermoen
09. Varkensbocht
10. Waanzee

De 'Primitieve Nederlandstalige Necrorock' van het Utrechtse Grafjammer kan me over het algemeen prima bekoren. De vijf J's (niet te verwarren met die drie uit Volendam) draaien in wisselende bezetting al een poosje mee in het vaderlandse zwartgeblakerde circuit, De Tyfus, De Teerling is hun vierde langspeler (Koud Gemaakt meegeteld). Evenals de band zelf probeer ik er voor te waken zo weinig mogelijk Anglicismen te gebruiken, en mij uit te drukken in al dan niet zuiver Nederlands en ook wel archaïsch taalgebruik. Nou word ik van dat laatste sowieso al regelmatig beticht, dus dat moet te doen zijn ;-)

Grafjammer leeft zich uit in ronkend zwaar metaal, dat raakvlakken heeft met voorbeelden als Darkthrone, Motörhead en Venom: duistere, zwarte rock 'n' roll - of zo je wil black 'n' roll, voor beiden heb ik overigens geen Nederlandse termen paraat - afwisselend van beestachtig zwaar tot atmosferisch intens. Van die eerste is allereerst de lompe opener Hachel Mijn Bout een goed voorbeeld, maar ook Rampokker; van die tweede vind ik Krengenslagers een van de betere nummers van de plaat. Vooral omdat het niet constant op volle snelheid hoeft vind ik deze wel erg lekker. Overigens geldt dat in iets mindere mate ook voor Bertken, qua stijl vergelijkbaar, qua compositie wat minder spannend.

Energiek en lekker vies zijn wel twee sleutelwoorden die van toepassing zijn op de muziek van Grafjammer. Er wordt niet nodeloos moeilijk gedaan, de meeste nummers zijn rechttoe rechtaan, de bijbehorende teksten recht voor z'n raap. Ik raad aan die teksten eens goed tot je te nemen, want ik vind ze van serieuze meerwaarde voor het luistergenot. De productie past precies bij de inhoud: ook zeker niet te ingewikkeld, maar lekker ruig en basisch.

Ik denk niet dat Grafjammer me ooit gaat vervelen. Ik heb het gezelschap voorheen ook in levende lijve mogen aanschouwen, waarbij het feestgedruis niet achterblijft bij de verwachtingen die de muziek in vastgelegde vorm belooft. De Tyfus, De Teerling heeft me opnieuw en volledig overtuigd van het bestaansrecht van Grafjammer. Uniek in diens bestaan wat mij betreft!