Green Labyrinth - Sequences

• BandGreen Labyrinth [CH]
• TitelSequences
• Release datum23-06-2023
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Progrock / metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Dreamland
02. Haunted
03. Limited
04. The Art Of
05. Trapped Soul
06. Brave The Storm
07. Enemy
08. Meaning Of Life
09. The End

Green Labyrinth is in 2008 opgericht met als doel om symfonische metal te brengen. Debuutalbum Shadow Of My Past verscheen in 2014, waarna het lang best stil bleef. Negen jaar later meldt de band zich opnieuw aan het front met Sequences, maar Green Labyrinth is anno 2023 nogal veranderd. Een hele andere bezetting, en ook een geluid dat anders, vooral progressiever is.

Het nieuwe album Sequences heeft album het contact met de symfonische metal absoluut niet verloren. Je kunt duidelijk horen dat de band zich meer proggy trekjes heeft aangemeten, maar uiteindelijk is er een goede verhouding tussen beide sub-stijlen gevonden. Juist dit is een onderscheidend element voor Green Labyrinth. Progressief betekent immers dat er ontwikkeling plaats vindt, nou ja, daar lijkt me hier duidelijk sprake van.

Het muzikale / instrumentale aspect is hier prima verzorgd. Een fijne wisselwerking tussen melodieuze en pakkende passages versus wat zwaarder aangezette stukken. Dit weerspiegelt zich in de vocale aanpak, met een hoofdrol voor zangeres Seraina, die bij vlagen een duchtig weerwoord krijgt van een mannelijke gruntende tegenhanger. Het zijn vooral de toetsen die voor het melodieuze aspect zorgen

Sequences blijkt uiteindelijk een hele zit, met z'n negen tracks duurt het album net over het uur. De muziek is niet specifiek beklijvend, maar de langste tracks onderhouden zeker. Opener Dreamland, het wervelende Trapped Soul en het epische Enemy geven de luisteraar geen kans om even weg te zappen. Er gebeurt genoeg, de aandacht krijgt geen gelegenheid tot verslappen.

Enerzijds vind ik dat de muziek van Green Labyrinth niet overdreven sterk afwijkt van bands uit het proggy symfo-genre, anderzijds is het materiaal sterk genoeg om te overtuigen. Wat mij betreft ontstijgt het Zwitserse vijftal zonder meer de middelmaat, en dat is al knap genoeg tegenwoordig.