Grim Fate - Perished in Torment

• BandGrim Fate [NL]
• TitelPerished in Torment
• Release datum07-04-2020
• LabelXtreem Music [ES]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Piles of Corpses
02. You Will Rot
03. Perpetual Anguish
04. Abominations
05. Perished in Torment
06. The Final Day

Grim Fate is een Friese death metalband die in 2017 is opgestart door gitarist Wim de Vries en zanger / bassist Pier Dijkstra. Al snel werd een eerste (de)compositie rijp genoeg bevonden om als demo te verschijnen (Decomposition, 2017), waarna in maart van 2018 een eerste EP zich uit het diepe duister zou ontworstelen: Emerging From The Crypt. Ook verschenen nog wat singles, maar ik bleef me toch afvragen: waar blijft nou toch dat albumdebuut?

Toen ik een poosje terug via het Spaanse label Xtreem Music deze promo onder de neus geschoven kreeg was mijn eerste reactie er dan ook een van lichte teleurstelling: opnieuw 'maar' weer zes nieuwe tracks. Evengoed blijken deze met een gezamenlijke speelduur van ruim 41 minuten toch wel degelijk garant te staan voor een heuse langspeler: Perished In Torment. Opgetogen zette ik mij dan ook te luisteren.

Het trio Dijkstra / de Vries / Yntema heeft voor de gelegenheid gezelschap gekregen van drummer (deze keer wel eentje van vlees en bloed dus) Danny Boonstra, terwijl Jonny Petterson (inmiddels bekend van te veel om op te noemen) verantwoordelijk was voor mix en master. Het artwork was in de betrouwbare handen van de inmiddels ook aardig bekende Roberto Toderico. Geen moeite te veel dus om Grim Fate nog steviger op de kaart te zetten.

En zeer terecht ook wat mij betreft. Ik vind hun versie van verdoemde death metal namelijk om van te smullen! Een moddervet geluid, zicht traag voort-ploeterende passages doorsneden door felle blasts, dit alles zich voltrekkend in een aardedonkere atmosfeer. Wat wil ik als doom-liefhebber nou nog meer? Monsterlijke tracks als You Will Rot, Abominations (met een beetje een Morbid Angel-vibe voor mijn gevoel) en afsluiter The Final Day: je kunt me er elke dag voor wakker maken. Die treurigmakende traagheid in combinatie met dat verrot klinkende zompige geluid, ik doe het er helemaal voor.

De lome riffs, de putrochel, het onaardse geroffel en die donderende basgitaar; een combinatie die nog wordt overtroefd door zo'n intens droevig klinkende, slepende Paradise Lost-achtige leadgitaar zoals in Abominations of The Final Day. Hoe kun je dat nou niet gaaf vinden? Tijdens Emerging From The Crypt constateerde ik al dat de heren vooral hun oren hadden laten hangen naar de grofkorrelige Finse doomdeath-school, maar ik kan het nu toch niet nalaten om ook het beruchte Peaceville-trio er bij te halen, aangezien Grim Fate bij vlagen toch ook heel stiekem verfijnde melodietjes laat horen. Hetgeen het totaalplaatje natuurlijk alleen maar ten goede komt.

Heavy downtuned, brute, donkere en doomy death metal noemen ze het zelf; ik zeg: niks meer aan doen! Binnen de bestaande conventies doet Grim fate z'n stinkende en rottende best om hun eigen weg te vinden, en dat gaat ze wat mij betreft prima af. Het is nog vroeg in het jaar, maar ik ben zo enthousiast over Perished In Torment dat ik me afvraag hoeveel platen ik de rest van 2020 in dit genre nog beter ga vinden. Niet veel denk ik.