Grime - Deteriorate
- Grime [IT]
- Deteriorate
- 07-05-2013
- Mordgrimm [GB]
- Earsplit PR [US]
Tracklist
01. Burning Down The Cross
02. Pouring Out The Hatred
03. Down By The River Of Dreg
04. Giving Up
05. Deep Cut
06. Restless Man
07. Pills
08. Idiot God
Grime is een Italiaanse postrock / doom / sludge band die pas een paar jaartjes bezig is. In 2011 debuteert de band met een titelloze EP, nou ja, EP, de zes nummers bevatten bij elkaar toch nog 34 minuten aan muziek, er zijn bands die voor zo'n speelduur een full length opeisen. Die brengt Grime in mei 2013 uit met de titel Deteriorate.
Alleen de buitenkant, de verpakking zogezegd, verraadt al wat voor viezigheid je hier kunt verwachten. De bandnaam Grime en albumtitel Deteriorate klinken niet naar vrolijkheid. De albumhoes met een rottend, ontveld lijk prominent op de voorkant doet de rest. Verwacht dus vooral bloemrijke onzin, verpakt in lekker rauwe, smerige muziek.
Opener Burning Down The Cross maakt al meteen duidelijk wat we voor rottend vlees in de kuip hebben. Zware gitaar fuzz, monsterlijk traag voortknallende drums, vette baslijnen en hysterisch krijsende zang. Het veelal overstuurde gitaargeluid leidt tot werkelijk monsterlijke riffs, zo traag als dikke stront in bijvoorbeeld Pouring Out The Hatred. Zo vies heb ik het zelden gehoord, wat een bak herrie! Lekker hoor.
Veel variatie of subtiliteit hoeven we hier niet te verwachten. De nummers zijn alle acht bereheavy, log en sloom. Zowat alles gaat in hetzelfde trager dan traag tempo, desondanks zijn de nummers opvallend en verfrissend kort. Dat mag ook wel met zo weinig afwisseling tussen de nummers, die soms zelfs naadloos in elkaar overlopen door middel van feedbackende gitaren. Een enkele keer wordt een track voorafgegaan door een sample (het stampende Giving Up), die dan al net zo smerig klinkt als de muziek.
Met nummers als Deep Cut en Idiot God lijkt het slechtste van het slechtste, het meest boosaardige wel uit de riolen of nog dieper weg, naar boven te zijn gehaald. Wat een smerigheid bij elkaar, desondanks lijken deze twee nog net wat lomper en viezer dan de rest, en zo stroperig traag. Maar ik geniet van elke seconde.
De productie lijkt me bewust niet al te high tech, een album als dit moet het hebben van z'n verrotte, zieke sfeer, daar past geen clean geluid bij natuurlijk. Wanneer ik bij een tweede luisterbeurt echt helemaal in de muziek kruip, wordt ik pas goed bevangen door de duistere, beklemmende sfeer, waar de onheilspellende, verpletterende sound perfect bij past. Het sludge wiel wordt hier zeker niet opnieuw uitgevonden, maar de muziek wordt door deze Italianen wel verwoestend lomp uitgevoerd. Petje af!
Chris - drums
Marco - vocals, guitar
Paulo (Cougar) - bass