Grindpad - Sharkbite

• BandGrindpad [NL]
• TitelSharkbite
• Release datum14-01-2017
• LabelEigen beheer
• Genre Crossover, Thrashmetal

Tracklist

01. Not Fucking Dead!
02. Sharkbite!
03. The Lion's Strife
04. Come In Peace (Go In Pieces)
05. Outro

Grindpad uit Utrecht loopt al weer zo'n beetje sinds 2005 rond in het vaderlandse harde circuit. Tastbare bewijzen zijn er middels de EP's Killing for a Living (2008) en Grave Matter (2009), het winnen van de landelijke Metal Battle in 2010, en aansluitend een hele rits wisselingen in de bezetting. 'What doesn't kill you makes you stronger' heeft de band hoog in het vaandel staan, dus opgeven was geen optie. Met een lichte koerswijziging, toegespitst op agressieve thrash, en wat nieuwe gezichten (en een nadrukkelijk old school logo!) bracht de band in 2013 EP Poser Killer uit, en bleef volharden in zalen plat spelen.

Anno 2017 blijkt de bezetting nog altijd niet stabiel - de band zoekt nog een drummer - maar wordt wel weer een nieuwe EP op de nietsvermoedende mensheid losgelaten: Sharkbite. Daar waar de band in het verleden flirtte met allerlei (sub)genres uit de extreme metal, is de huidige muzikale koers een duidelijke: Grindpad moet het (naar mijn mening dan toch) tegenwoordig hebben van de old school thrash/hardcore crossover, zoals die eind jaren '80, begin jaren '90 een tijdje immens populair was. Met de nadruk gelukkig op thrash en metal, dat dan weer wel!

Sharkbite trapt venijnig af met het toepasselijk getitelde Not Fucking Dead (We're not fucking dead! wordt hartstochtelijk uitgeschreeuwd). Dan weet je direct wat voor vlees je in de kuip hebt. Snelle, felle, agressieve thrash metal, zonder poespas, rechttoe rechtaan, gemeen(d) tot op het bot. De shouts, het opgefokte tempo en de break naar het langzamere gedeelte voorzien in de hardcore-invloeden, die we op het schijfje meer gaan tegenkomen.

Luister daarvoor maar eens naar titelnummer Sharkbite, dat met z'n tempowisselingen helemaal in die old school sfeer past. Zanger Olivier schreeuwt de longen uit z'n lijf, met zoveel overtuiging als was het een jonge hond die de wereld nog moet overtuigen van zijn gelijk. Die hele houding hoor je terug op deze EP, zodat we gerust kunnen constateren dat hier met hart en ziel aan gewerkt is.

The Lion's Strife (overwegend in het middentempo, pure hardcore in de snelste stukken) en de lekkere thrashy uitsmijter Come In Peace (Go In Pieces) gaan vastberaden voort op het ingeslagen pad, zonder aan enthousiasme in te boeten. En dan ben ik eerlijk gezegd blij dat ik na het wat merkwaardige Outro even tot rust kan komen. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom Grindpad nooit tot een full length is gekomen, maar nu ik Sharkbite heb gehoord snap ik dat wel. Na een dik kwartier van deze super-agressieve thrash ben je gewoon helemaal murw gebeukt!

De originaliteitsprijs gaat Grindpad niet meer winnen. Maar uithoudingsvermogen, spelplezier, een agressieve aanpak en geloof in eigen kunnen compenseren dat gemakkelijk wat mij betreft. Wie, net als ikzelf, is opgegroeid met thrash metal in de jaren '80 moet Grindpad absoluut een kans geven vind ik.