Gypsy Chief Goliath - Its A Walk In The Mist

• BandGypsy Chief Goliath [CA]
• TitelIts A Walk In The Mist
• Release datum14-08-2012
• LabelBlack Vulture Records [SE]
• PromotorInfektion PR [PT]

Tracklist

01. Black Samurai
02. The Return
03. Cold Hand of Death
04. We Are the Devils Thieves
05. Dreaming in Color
06. Elephant in the Room
07. Intermission#
08. Chapter fire
09. Out of Control
10. Course of Time
11. Listen to Static
12. Saint Covens Tavern

Alex Petrovich loopt al een aantal jaartjes mee en mag gerust een veteraan genoemd worden in het Canadese stonerrock wereldje, wanneer hij in 2009 besluit om met een paar gelijkgestemde zielen Gypsy Chief Goliath op te richten. Hoewel je de band qua muziek eerder een stuk zuidelijker zou situeren, de heerlijke southern rock feel druipt er namelijk van af. It's A Walk In The Mist is het debuutalbum van deze vriendelijke Canadese southern stoner rockers.

Met opener (en single) Black Samurai geeft de band meteen z'n geheimen prijs. Een logge riff, lome maar rake trommelslagen, een schuurpapieren stemgeluid, gierende solo's en een stemmige mondharmonica zetten de toon; en het nummer sterk neer. Gaandeweg het album zal blijken dat de Black Sabbath riffs je om de oren vliegen, maar ook de blues (natuurlijk ook van invloed op die band) en southern rock blijken een grote inspiratiebron. Black Samurai sleurt en groovet dat het een lieve lust is, het tempo wisselt lekker, dit smaakt absoluut naar meer!

En meer komt er dus ook, want een navolgende track als The Return doet niet onder voor de monsterlijke opener. De al genoemde authentieke invloeden zorgen voor dat heerlijke retro sfeertje, af en toe geholpen door wat versterkende effecten (Cold Hand Of Death). Zelfs een welgemeend 'yeehaa' of een banjoriedeltje worden niet geschuwd (We Are The Devils Thieves) om het betere (zuidelijke) rock 'n' roll gevoel te belichamen.

Dreaming In Color neigt in eerste instantie een beetje richting Led Zeppelin (bluesy), natuurlijk ook geen beroerde invalshoek. Elephant In The Room walst inderdaad rond als een spreekwoordelijke logge olifant door de porseleinkast, geholpen door het lekkere repetitieve 'Its A Walk In The Mist' zanglijntje. En natuurlijk die meejammerende mondharmonica, die op z'n tijd wordt ingezet; niet subtiel, maar pittig z'n partijtje meeblazend.

Intermission# werkt lichtelijk op de lachspieren, en is daarmee juist precies goed getimed om even op adem te komen van de monsterlijke dreunen. Want daarna mag er weer lekker verder gerockt, gegrooved, geswingd worden op de aanstekelijke mix van blues, (southern) rock en stoner. Zelfs headbangen is mogelijk op het korte, maar krachtige Out Of Control; toepasselijk dus. Ik laat mij gewillig inpakken door dit soort muziek, waarvan de refreintjes catchy genoeg zouden moeten zijn om ieders aandacht te grijpen.