Heavy Temple - Garden Of Heathens

• BandHeavy Temple [US]
• TitelGarden Of Heathens
• Release datum12-04-2024
• LabelMagnetic Eye Records [US]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Doommetal, Stoner

Tracklist

01. Extreme Indifference To Life
02. Hiraeth
03. Divine Indiscretion
04. House Of Warship
05. Snake Oil (And Other Remedies)
06. In The Garden Of Heathens
07. Jesus Wept
08. Psychomanteum

Mijn kennismaking met de muziek van Heavy Temple was op zich wel een geinige. In februari 2016 bracht deze band een digitale single uit ter ere van Valentijnsdag, waarbij gekozen werd voor een macabere cover van de Type O Negative klassieker Love You To Death. Als liefhebber van die band bleef de cover wel even hangen, zodat ik met de navolgende EP Chassit (2017) de kennismaking voort kon zetten. Die EP viel me wat tegen, wanneer ik mijn bespreking daarvan nog even terug lees. In 2021 kwam Heavy Temple met hun eerste langspeler Lupi Amoris, dat me met hun traditionele stoner-doom-aanpak al een stuk beter beviel. Een voorname bijrol was daarbij weggelegd voor de zang van de zelfbenoemde hogepriesteres, die een flinke scheut psychedelica aan het geheel toevoegt. Nu is er een opvolger: Garden Of Heathens.

Waar die debuutplaat als een brullende mastodont naar voren stormde, komt Garden Of Heathens diverser en verfijnder over, zonder aan kracht of zwaarte in te boeten. En hoewel de krachtige vocalen van frontvrouwe High Priestess NightHawk (Elyse Mitchell) steeds meer ruimte krijgen, en een sterke aantrekkingskracht hebben, blijft Heavy Temple altijd een zwaar groovende, riff-gerichte band. Toch heeft het trio uit Philadelphia hun bereik uitgebreid om een ​​nog bredere waaier aan rock- en metal te omvatten, van The Beatles tot Baroness, van Black Sabbath tot Fu Manchu; en veel kruispunten daartussen.

Ik zou Heavy Temple dan ook niet zonder meer een doom-band willen noemen, getuige een ruige stoner-beuker als (het lange) Divine Indiscretion. Dit nummer laat een interessante opbouw horen, waarmee het musicerende trio je onverbiddelijk bij de keel grijpt. Okay, het album was dan al begonnen met twee 'niets aan de hand'-groove-nummers waarop het heerlijk meedeinen is. House Of Worship is precies zo'n dreunende doom-track waardoor ik zo van deze muziek hou. Geschoeid op klassieke leest lijkt dit een authentieke Black Sabbath / Candlemass-worship. Dat mag dan wel zo zijn, maar verdomd, wat glijdt dit lekker naar binnen!

Aansluitend is Snake Oil (And Other Remedies) niet alleen het langste, maar ook het meest verkennende nummer van de plaat. Een bezwerend begin (dat doet denken aan Led Zeppelin of The Doors) vervolgt met serieus stevige trommelslagen en een pakkende riff, voordat het trio losbarst in een - zeker voor doom-begrippen - vermorzelend tempo. Opzwepend, toch aangenaam log, en voorzien van psychedelische zang. En dan denk je, dit gaat zo toch niet het hele nummer door? Luister en huiver!

Via het instrumentale akoestische titelnummer - een rustpuntje dat wel even nodig was na de voorgaande intense track - en het voor de band kenmerkende Jesus Wept, gaan we naar (opnieuw instrumentaal) afsluiter Psychomanteum. Deze laat zich het best omschrijven als 'Heavy Temple goes thrash'. Ja dat klinkt bizar; maar hiermee lijkt de band definitief het doom-juk van zich af te willen werpen, en te willen beschouwd als 'volwaardige' metalband. Al is het maar voor even ...

Tja, als doom-fan valt hier voor mij genoeg te halen. Veel bands willen tegenwoordig meer zijn dan 'alleen maar' dat (alsof het brengen van geloofwaardige doom metal al niet moeilijk genoeg is) en het valt te prijzen wanneer je dat als band nog geloofwaardig kunt uitvoeren ook. Ik hink op twee gedachten. Voor beide aspecten valt iets te zeggen, maar ik weet niet of het publiek dat gaat snappen. Heavy Temple is misschien niet doom genoeg voor de puristen, maar te veel doom voor de andere metalfans. Hoe dan ook mag ik hier graag naar luisteren! Ik ben wel wat gewend ;-)