Hellehond - Verslonden

• BandHellehond [NL]
• TitelVerslonden
• Release datum06-12-2019
• LabelIron Bonehead Productions [DE]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Kardoes
02. Verslonden
03. Rattenmantel
04. Onbegraafbaar
05. Hamerslagen
06. Over De Kling
07. Kerkerlust

Neerlands Oude School Black Metal

Een viertal ervaren muzikanten (naar ik aanneem) uit de vaderlandse extreme metalscene hebben de handen ineen geslagen met als doel onversneden, vuige, Nederlandstalige black metal voor het voetlicht te brengen. Twee van de vier anonieme muzikanten zijn inmiddels ontmaskerd: op drums vinden we terug Bob Bagchus (Asphyx / Soulburn en nog veel meer) en als zanger horen we hier Maarten Brugman (vooral bekend van Wederganger). Wie er achter de namen Kauw (bas) en Batraof (Stijn Bogers van Rectal Smegma?) (gitaar) schuilgaan weet ik (nog) niet zeker. Verslonden is het debuut van Hellehond.

In een krap half uurtje komen zeven nietsontziende uitbarstingen van duisternis en razernij voorbij. Het is rauwe, primitieve (black) metal, die zo op het eerste gehoor vooral geïnspireerd lijkt op oudgedienden als Hellhammer en Bathory; al is ook de traditionele Noorse school (Darkthrone, Burzum, Gorgoroth, Mayhem, en noem ze verder maar op) nooit ver weg. Hellehond zet daarbij niet in op snelheidsrecords, maar overtuigt juist in de aardedonkere atmosfeer van het middentempo. Nederland heeft natuurlijk zelf ook een rijke black metal-scene en -historie, vergelijkingen zijn zeker ook daarin te vinden; waarbij Grafjammer (inderdaad, ook in het Nederlands) misschien wel het eerst te binnen schiet.

Direct vanaf opener Kardoes (een synoniem voor hellehond) is duidelijk dat we hier zeker meer dan alleen maar blastende black te horen gaan krijgen. Het begin is langzaam, maar daarom niet minder gemeen. Ook titelnummer Verslonden is lekker rauw, en laat stiekem ook wel een beetje een death metal-vibe horen. Verwacht hier dan ook geen schelle klanken of door tremolo overheerste riffs, het wat lager gestemde gitaarwerk is niet typerend voor oudschoolse black. Dat geeft Hellehond dan ook een behoorlijk eigen smoel.

Met Onbegraafbaar volgt dan eigenlijk de enige uitzondering op deze beschrijving, dit is onbetwist het meest "pure" black metal-nummer van de plaat. Daarmee wel lekker voor de afwisseling, want heel veel dynamiek is verder niet te bespeuren binnen de overige tracks. Als een soort van tegenreactie doet Hamerslagen daarna z'n titel eer aan: met verwoestend maar traag beukwerk is dit in het begin een onheilspellend nummer. Opvallend genoeg zitten hier dan wel weer tempowisselingen in naar een vlottere aanpak, hetgeen ik hier bijna jammer vind. Dat heerlijke onheilspellende komt gelukkig ook weer terug in Over De Kling.

Al met al vind ik Verslonden een heerlijk rauw en donker werkstukje. Geen hoogstaand technisch gehalte (zeker niet qua productie) maar puur, eerlijk; old school extreme / black metal zoals het ooit bedoeld is. En stiekem is deze muziek in al z'n eenvoud ook nog best pakkend. Ik denk dat Hellehond z'n plek wel verdient binnen de vaderlandse black-scene. Prima album!