Helllight - As We Slowly Fade

• BandHelllight [BR]
• TitelAs We Slowly Fade
• Release datum23-11-2018
• LabelSolitude Productions [RU]
• PromotorGrand Sounds PR [UA]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Intro
02. As We Slowly Fade
03. While The Moon Darkens
04. The Ghost
05. Bridge Between Life And Death
06. The Land Of Broken Dreams
07. Ocean

Funeral doom uit Brazilië, een onverwachte combinatie wat mij betreft, maar ach, waarom ook niet. Helllight heet de band in kwestie, en ondanks dat deze band al sinds 1996 bestaat, maakte ik pas kennis met deze band middels hun vijfde album Journey Through Endless Storms van eind 2015. Nu, drie jaar later is er een opvolger: As We Slowly Fade.

Na beluistering kom ik al snel tot de conclusie dat veel van wat ik over de voorganger schreef, ook nu weer, of beter gezegd nog steeds, van toepassing is op de doom metal van Helllight. De zelfbenoemde "Braziliaanse meesters van de atmosferische doom" leven zich uit in zeer lange composities (het album duurt deze keer 'slechts' zo'n 65 minuten) gedrenkt in diepe droefenis en melancholie. Dit levert in al z'n ellendigheid echter enorm fraaie en betoverende muziek op. Sfeer en emotie zitten gebakken in elke noot die wordt uitgeperst, daar moet deze muziek het dan ook van hebben. Want zoals zo vaak is enige vorm van originaliteit of eigenheid ver te zoeken in dit genre. Maar verdomme, wat is dit prachtige muziek!

Direct vanaf het korte, maar fascinerende Intro word je uitgenodigd in een sfeervolle wereld van passie en verdriet. Terwijl de titeltrack langzaam binnensluipt met fonkelende druppels pianotoetsen, wordt de luisteraar zich ongetwijfeld bewust van hoe groots deze onderneming in de schaduw eigenlijk is. De track, onderbroken door sinister tremolo-picking en donkere, monsterlijk trage akkoorden, spreekt tot de ziel in gesproken en monsterlijke grommen, voordat de doden worden opgewekt met zuivere vocalen die het waard zijn om hun weg te vinden binnen deze duisternis.

Het lijken allemaal tegenstrijdigheden, maar de verschillende elementen versterken elkaar juist enorm, en bepalen daarmee de sfeer. Donkere riffs en werkelijk sinistere toetsenpartijen (The Ghost!) gaan hand in hand om de luisteraar zo veel mogelijk in vervoering te brengen. Afwisselend worden ruige grunts en cleane zang in stelling gebracht om de muzikale effecten nog te versterken. De traagheid en consequent slome opbouw kan voor menigeen lethargisch werken, ik wentel mij echter met alle soorten van genoegen in elke seconde die voort lijkt te kruipen.

Natuurlijk vindt de climax plaats met het afsluitende monster Ocean. Met behulp van een vrouwelijke tweede zang worden alle effecten nog eens aangescherpt, zodat je een ervaring rijker je verzadigd terug kunt trekken in je eigen gedachten. Helllight heeft me opnieuw weten bezig te houden met een prachtige reis langs hun muzikale en thematische gedachtegoed. Laat ze daar vooral niet mee ophouden!