Helsótt - Slaves and Gods

• BandHelsótt [US]
• TitelSlaves and Gods
• Release datum12-10-2018
• LabelM-Theory Audio [US]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Folk / Pagan / Vikingmetal

Tracklist

01. Slaves and Gods
02. The Coward's Curse
03. Winter Smells Like Death
04. Whiskey Breath
05. Eye of the Past
06. Trollskald
07. Zep Tepi
08. Return Hyperborea
09. Honour Thy Valkyrie
10. Runnin' Down a Dream (Tom Petty cover)

Een uitgesproken fan van folk of pagan metal ben ik al niet; mocht ik zo nu en dan toch eens album bespreken in deze richting, laat het dan in elk geval een uitdagend of kwalitatief sterk album zijn. In zo'n geval weet ik er wel raad mee. De Amerikanen van Helsótt presenteren met Slaves And Gods hun tweede langspeler; het is mijn kennismaking met deze band. Uiteraard belooft de eerste zin van dit stukje tekst daarover niet veel goeds.

Alleen al het gegeven dat er een heel blik aan gasten op zowel vocaal als instrumentaal gebied is opgetrommeld belooft in mijn beleving niet veel goeds. Kan het viertal van Helsótt het niet alleen af? Gasten zijn leuk als toegevoegde waarde of als leuk extraatje, maar hier voegen ze niks toe, of verhogen in elk geval niet het niveau. Gekende namen als Kevin Storm (Heidevolk, Cardamon), Arkona-opperhoofd Maria Arkhipova of Trollfest-frontman Jostein Austvik laten hier nauwelijks toegevoegde waarde horen, maar gaan mee in het in mijn beleving middelmatige niveau van deze band.

Albumopener en titelnummer Slaves And Gods overtuigt me niet, ik vind het een wat rommelige track. Een wat karige productie helpt hier ook niet echt. The Cowards Curse vind ik daarna net wat te sloom qua tempo en te weinig afwisselend, al is het wel een krachtig nummer. Zo'n echte vuisten in de lucht meebruller. Winter Smells Like Death laat daarna wat meer afwisseling horen, zeker vocaal, maar is nog altijd niet de knaller waarvan ik enthousiast opveer. En ik kan alvast verklappen dat dat ook niet meer gaat gebeuren.

Vanaf Zep Tepi (met irritante toetsen) wordt de neergang definitief ingezet - tijdens de eerste zes tracks bleef ik nog hoop houden - met een vreselijke, plichtmatige uitvoering van Tom Petty's Runnin' Down a Dream als absolute dieptepunt. Of ik nou liefhebber ben of niet, mijn eigen muzikale voorkeur doet er niks aan af dat Helsótt geen hoogvlieger is in het pagan-genre. Slaves And Gods laat een paar aardige nummers en passages horen, waarin bij vlagen lekkere blasts en gespierde riffs voorkomen, maar het album als geheel is niet al te spannend. Live zal deze muziek zeker te doen zijn, zeker op een festival, daar leent het zich het best voor. Cheers!