Hexvessel - No Holier Temple
- Hexvessel [FI]
- No Holier Temple
- 14-09-2012
- Svart Records [FI]
Tracklist
01. Heaven and Earth Magic
02. Woods to Conjure
03. Wilderness Is
04. A Letter in Birch Bark
05. Elegy to Goyahkla
06. His Portal Tomb
07. Are You Coniferous
08. Sacred Marriage
09. Dues to the Dolmen
10. Unseen Sun
11. Your Head is Reeling
Hexvessel is afkomstig uit Finland, al kennen we frontman Captain Kvohst (Mathew McNerney, bekend van onder anderen Code en Dodheimsgard) zoals hij hier heet, natuurlijk als op en top Brit. In m'n review van Beastmilk meldde ik al dat deze drukbezette muzikant meerdere ijzers in het vuur heeft met diverse bands, waaronder dus dit Hexvessel. No Holier Temple is het tweede album van dit folkloristische gezelschap. Ik vind het jammer dat ik voor Korpiklaani al ooit het woord boomknuffelaars gebruikt heb, want dat was hier meer dan ooit van toepassing geweest.
De band zelf gooit er voor hun muziek de term neo-folk tegenaan. Die folk moet in dit geval echter niet gezocht worden in de feestelijke hoempapa regionen, maar in de aardse en natuurliefhebbende benadering die achter de muziek schuilgaat. No Holier Temple is vooral een album dat serene rust en kalmte, in elk geval veel sfeer uitstraalt. Geen jachtige opgefokte metal, maar akoestische snaarinstrumenten, blazers, strijkers en rustgevende stemmen. Het betere woudgevoel zeg maar. En wie nu de naam Jethro Tull oplepelt had dat slechter kunnen bedenken.
De muziek op dit album is al met al nog wel redelijk gevarieerd. Sferische akoestische passages worden afgewisseld met lange epische tracks, waarbinnen ook nog van alles gebeurt. Zet Heaven And Earth Magic of Wilderness Is maar eens naast het met logge riff getooide doomy His Mortal Tomb. In het kader van het gebruik van de gitaren, de samenzang in het refrein en de totale sfeeropbouw mag hier de naam van Pink Floyd als referentie wat mij betreft ook niet ontbreken. Bijna psychedelisch, in elk geval erg '70-er jaren trekt dit epische nummer aangenaam aan me voorbij.
No Holier Temple laat zich echter vooral beluisteren als een geheel, als 1 verhaal. Je bevindt je als luisteraar als het ware in een soort van mysterieuze fantasiewereld, waarin Kvohst en de zijnen een beeld schetsen van hun wereld. In die context zou je de muziek bijna ritueel kunnen noemen. Zo moet ik bij bijvoorbeeld Unseen Sun in eerste instantie behoorlijk aan de bezwerende klanken van The Doors denken. In elk geval erg aan het hippietijdperk. Dit is een erg prettig album om bij te relaxen, als afwisseling tussen al het metalen geweld dat mij doorgaans door de hersenpan jaagt.
