High Inquisitor Woe - The Taint

• BandHigh Inquisitor Woe [BE]
• TitelThe Taint
• Release datum15-02-2019
• LabelEigen beheer
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Stallions of Doom
02. Nightshade
03. Kehaar
04. Beyond Visible Light
05. Crown of Aquilonia
06. Ghost Trees
07. Witch of November
08. The Taint

High Inquisitor Woe is een band die sinds eind 2014 bestaat, en afkomstig is uit het Belgische Lommel. In 2015 bracht deze band een eerste EP uit met als titel Liquid Times, met drie nummers en een speeltijd van bijna veertig minuten. Na deze EP kostte het even wat tijd om verder muziek te schrijven, en om meer muzikanten te vinden die nodig zijn om live te kunnen optreden - High Inquisitor Woe begon als duo. Pas in 2018 kwam er een vaste en meer uitgebreide bezetting, aansluitend werd begonnen met opnames voor The Taint, dat als debuutalbum op 15 februari van dit jaar verscheen.

Hoewel doom metal al lang niet meer zo eenvormig is als de oerversie ooit klonk, durf ik toch wel te zeggen dat High Inquisitor Woe er een behoorlijk eigen stijl op na houdt. Ok, de basis ligt redelijk vast, en doet denken aan de klassieke doom van bands als Black Sabbath, Candlemass, Saint Vitus, Pentagram. Weliswaar zwaar, log, traag, maar altijd met een melodieuze of op z'n minst pakkende twist. En voorzien van een cleane, verheven klinkende vocale voordracht.

Wat dit Belgische kwartet anders maakt zijn de relatief korte composities met bij vlagen voor doom-begrippen duizelingwekkende snelheden (Witch Of November). Ach, ik overdrijf wat, maar de hang naar epische heavy metal is hier zo aanwezig dat juist dat een fraai evenwicht vormt ten opzichte van de doomende triestheid en traagte. Dat begint al met opener Stallions Of Doom, dat haast een opgewekt karakter heeft, zeker na de break op bijna drie minuten. Hier geen gotische druilerigheid, maar bijna vrolijk makende heavy metal; en dan nog stiekem verdomd catchy ook.

Nightshade borduurt daar in eerste instantie op voort, maar gaandeweg neemt het mineur-gehalte toe, en het tempo af. Daarbij wordt de kenmerkende zang wel heel erg op de voorgrond gedrukt, maar dat vind ik persoonlijk niet storend, ik houd daar wel van. Kehaar begint dan 'eindelijk' wel als een 'echte' doomsong: een loom ritme van slechts drumslagen en een intrigerend basloopje. Maar ook dan zet de band me weer op het verkeerde been door te vervolgen met een tempoversnelling en vlotte gitaarriffs. Zodra de zang invalt wordt dan toch weer vervolgd met een vertrouwd klinkend tempo.

Evengoed zijn het hier de langere composities, met inderdaad de meeste trage fragmenten, die me het meest tot de verbeelding spreken. Beyond Visible Light is een lekker mystiek nummer, maar ook Ghost Trees en de lange afsluiter en titelnummer The Taint gedragen zich grotendeels als authentieke doom-epieken. Daar tussen zijn Crown of Aquilonia en vooral Witch Of November (nochtans een sterk nummer, met lekker spetterend gitaarspel) de eigenwijze uptempo oprispingen.

Als vergelijking moet ik eigenlijk nog het meest denken aan de Nederlands-Belgische combine Hooded Priest, een band die ook niet volgens de standaard doom-formule musiceert, en er een heel eigen kijk op na houdt. Na een paar luisterbeurten blijkt The Taint een heerlijk album, waarbij juist de variatie het wint van klassieke conventies. Ik mag dit graag horen!