Human Vivisection - The Perpetual Gap

• BandHuman Vivisection [BE]
• TitelThe Perpetual Gap
• Release datum20-05-2016
• LabelRising Nemesis Records [DE]

Tracklist

01. The Enigma of Subsistence
02. Age of Disgust
03. The Perpetual Gap
04. The Transmutation Program
05. Feed the Warmachine
06. From Blaspheme to Viscera
07. Birth of a Defective Race
08. Consumed by the 4th Dimension
09. Indulging in the Downfall
10. Creation of the Spiritual Machines
11. The Inevitable Confine of Existence

Het (helaas nog vrij onbekende) Human Vivisection werd opgericht in september 2012. Na wat strubbelingen met de line-up, werd dit project voor onbepaalde tijd ‘in de ijskast’ gezet. In januari 2015 ontwaakte dit project voor een tweede kans. Sonny Hanoulle sloot zich bij het project aan en ze begonnen met het schrijven van muziek. Na enige tijd sloot ook Yenthe Meeus zich aan om de het project van vocalen te voorzien. In april van dat jaar kwam, na al een aantal keer mee-gejammed te hebben, ook Robbie Cuypers door als full-time lid van de band. Omdat er in eerste instantie nu nog geen drummer bij de band zat, bleef Human Vivisection voor ‘nu’ een studio-ding. Wat later klopte Olivier Smeets bij de heren aan en de band was compleet en er kon gerepeteerd gaan worden en men kon de podia onveilig maken. Eind 2015 werd er dan een debuutalbum opgenomen, met de naam The Perpetual Gap. Alles aan deze schijf is bij deze Vlamingen, afkomstig uit het Belgische Bree, thuis opgenomen en gemastered.

Het is een beestachtig slam-album dat bol staat van eigenlijk alleen maar typische slam clichés! En misschien staat The Perpetual Gap juist dáárom zo hoog bij mij in het vaandel, nadat ik hem nu inmiddels voor een vijfde keer achtereen rondjes laat draaien in mijn hypermoderne ‘My First Sony’-CD-walkman…

We starten dit album met een intro die bestaat uit een sample van volgens mij een film, kan het mis hebben, maar het klinkt in ieder geval allemaal duister en onheilspellend. Je hoort wat stemmen maar je kunt ze niet echt thuisbrengen. Deze intro gaat vervolgens over in een erg lekkere midtempo dubbele bass-ratel, die vergezeld gaat met een nog nét iets tragere typische slam riff op gitaar. De zang is afwisselend gehouden door gebruik te maken van pruttel-grunts en tunnel throat-achtige zang die op hun beurt plaats maken voor een growl/grunt die voor de verassing eigenlijk best goed te verstaan is. Gooi hier af en toe nog een klein verdwaald biggetje tussen door, en je hebt een erg aangename 35:03 minuten aan vocale afwisseling.

Zoals ik al zei, is dit album een opeenstapeling van heerlijke clichés! Maar dan wel hebben deze heren het beste uit die clichés weten te selecteren en daar een geniaal repertoire van weten te maken, want ik vind dit album écht verschrikkelijk lekker klinken! Breakdowns, bassdrops, varkentjes, logheid, lompheid, loepzuivere productie…echt… WAUW! Ik heb ze afgelopen januari (2016) live zien spelen op Grindfeast XL 2 en wat ze tóen lieten horen, klonk veelbelovend, alleen was het album toen nog niet uit helaas…. Maar nu ik thuis dit album een paar keer heb geluisterd… It is Grindfeast XL 2 all over again!!

Final verdict: Human Vivisection is voor mij, als band toch wel dé absolute ontdekking voor 2016 geweest! Hou je van slam, wil je het smerigste van het gros aan slambands verpakt in een heerlijk half uurtje? Zorg dan dat je deze schijf in je bezit krijgt! Cijfermatig kom ik uit op een 9 uit 10!