Hyperia - Silhouettes Of Horror

• BandHyperia [CA]
• TitelSilhouettes Of Horror
• Release datum18-03-2022
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Hypnagogia
02. Intoxication Therapy
03. Experiment 77
04. Severed
05. Prisoner Of The Mind
06. Terror Serum
07. Whitecoat
08. Silhouettes of Horror
09. Operation Midnight
10. Pleonexia
11. Gimme Gimme Gimme [Abba cover]

Klassieke thrash metal uit Canada, met een zangeres; kom maar op denk ik dan. De albumcover - zo'n hele ouderwets 'fout' getekende hoes - belooft veel goeds wat mij betreft. Hyperia is opgericht in 2018 en zou je kunnen kennen van hun debuutalbum Insanitorium uit 2020, of de EP Fish Creek Frenzy (2019). Voor mij is hun huidige album Silhouettes Of Horror de kennismaking; ik kwam de band op het spoor via de zelfgetitelde debuut-EP van de band Triskelyon, waarop zangeres Marlee Ryley een van de nummers inzong.

Voor dit tweede album nam gitarist Colin Ryley (hey, een bekende achternaam, hij is inderdaad de echtgenoot van zangeres Marlee) plaats achter de knoppen om deze plaat te produceren en te mixen. De mastering is gedaan door de bekende Finse specialist Mika Jussila (Children of Bodom, Nightwish, Battle Beast, maar eigenlijk te veel om op te noemen), terwijl de cover-art is gemaakt door Andrei Bouzikov (Vektor, Municipal Waste, Skeletonwitch, Toxic Holocaust). Zo, dat was genoeg info vooraf, nu naar de muziek!

De thrash metal van Hyperia is gestoeld op de oude school: vooral enorm energiek, overwegend snel, soms psychotisch en soms melodieus, en zeer dynamisch. Met het gitaarwerk aan het roer, zoals het hoort bij ouderwets stevige thrash, wordt een tiental tracks ten gehore gebracht die stuk voor stuk de moeite waard zijn. Wanneer ik een nummer als Experiment 77 (al eerder uitgebracht als single / video) hoor, bomvol vette gitaarleads en -solo's, ben ik al meteen verkocht. Tel daar de ijzersterke en afwisselende vocalen (een mix van de power van Brittney Slayes, de growls van Alissa White-Gluz, en het ijle gekrijs van wijlen Jill Janus) bij op en de hoofd-ingrediënten zijn al geslaagd.

Maar daarmee zijn we er nog niet, want ook basbeest Scott Degruyter en sessie-drummer Gord Alexander laten zich niet onbetuigd. Laatstgenoemde houdt de boel verdomd strak met z'n snelle roffels, maar ook vindingrijke fills wanneer daar om gevraagd wordt. De bassist laat bij vlagen (onder anderen Experiment 77, Whitecoat, het heerlijk dreigende Pleonexia) horen over virtuoze loopjes te beschikken, lekker hoor. Ook een pluspunt vind ik hier de nadrukkelijk donkere sfeerzetting, die past bij de onheilspellende teksten over onmenselijke overheidsexperimenten, slaapstoornissen en andere psychologische kwellingen.

Silhouettes Of Horror komt bij mij dus verdomd lekker binnen. Eens een keer geen vrolijke feest-thrash, maar een old school donker, zwaar album boordevol klassieke ingrediënten, die elk voor zich overtuigen, en bij elkaar een prachtige optelsom vormen. Wat mij betreft heeft Hyperia het uitstekend voor elkaar, zonder de originaliteitsprijs te winnen. Met zoveel overtuigingskracht en tien ijzersterke composities heb ik daar geen enkele moeite mee. De volledig platgeslagen Abba-pastiche als bonus vergeef ik de band daarbij van harte.