Incantation - Dirges of Elysium

• BandIncantation [US]
• TitelDirges of Elysium
• Release datum09-06-2014
• LabelListenable Records [FR]

Tracklist

01. Dirges of Elysium
02. Debauchery
03. Bastion of a Plague Soul
04. Carrion Prophesy
05. From a Glaciate Womb
06. Portal Consecration
07. Charnel Grounds
08. Impalement of Divinity
09. Dominant Ethos
10. Elysium (Eternity is Nigh)

Eind 2012 beschreef ik het negende album Vanquish In Vengeance van de Amerikaanse death metal veteranen van Incantation. Dat album kwam niet zonder slag of stoot tot stand, er gingen een paar jaar van schijnbare stilte en de nodige strubbelingen aan vooraf. Uiteindelijk bewees Incantation met dat album zijn bestaansrecht. Bandopperhoofd John McEntee beloofde toen al dat een volgend album niet weer zo lang op zich zou laten wachten. En hij heeft woord gehouden, want anderhalf jaar na zijn voorganger ligt het nieuwe album Dirges Of Elysium al in de (digitale) schappen.

Waarop de band (lees: McEntee) gewoon doorgaat waar het vorige album opgehouden is. Opnieuw worden in de vorm van ziedende death metal tracks de nodige heilige huisjes in z'n blasfemische vaart omver geschopt. Daar tegenover staat dat de trend die op het vorige album ingezet werd door wat meer trage, slopende doomy passages in te passen, zich op de nieuweling heeft voortgezet. Waarmee Dirges Of Elysium een behoorlijk duister album is geworden.

Na het 'intro' Dirges of Elysium vliegt de band voortvarend uit de startblokken met Debauchery en Bastion Of A Plague Soul. Dit zijn goede voorbeelden van de woest stoempende - en af en toe lekker groovende - death metal maniakaliteit zoals we dat van Incantation kennen. Vervolgens gaat met Carrion Prophesy en vooral het begin van From A Glaciate Womb het tempo gevoelig omlaag, en leren we de doomy kant van de band kennen. De slepende gitaarlijnen (a la Paradise Lost) contrasteren prachtig met de lome trommelslagen en de werkelijk onaards diepe grunt. Maar pas op: zo sloom als zo'n nummer kan beginnen, zo donderend kan het worden voortgezet!

Naast het al genoemde intro staan er nog wat kortere intermezzo's op de plaat (Charnel Grounds), die letterlijk de vaart uit het album halen, maar wat mij betreft op een prettige manier. Het steekt prima af bij een opvolgende ziedende track als Impalement Of Divinity en Dominant Ethos. Klapstuk van het album is het afsluitende Elysium (Eternity Is Nigh). Daarmee worden we getrakteerd op ruim een kwartier aan (funeral) doom: een brok aan depressiviteit die z'n weerga niet kent. Mooi!

Op dit nieuwe album toont Incantation dus nadrukkelijk twee gezichten: de rauwe, brutal death metal van weleer, naast de steeds meer aanwezige en verder uitgediepte (funeral) doom-kant. Nu wordt dit nog allemaal fraai met elkaar verweven, al vraag ik me wel af in welke richting de band zich eventueel nog gaat ontwikkelen. De laatste track van dit album vind ik wat dat betreft veelbelovend!