Infernäl Mäjesty - Nigrescent Years of Chaos

• BandInfernäl Mäjesty [CA]
• TitelNigrescent Years of Chaos
• Release datum25-04-2016
• LabelVic Records [NL]

Tracklist

01. Overlord
02. Night of the Living Dead
03. Skeletons in the Closet
04. S.O.S.
05. Into the Unknown
06. Hell on Earth
07. Power Intrusion
08. What's What
09. Into the Unknown
10. Those About to Die

Infernäl Mäjesty stamt nog uit een tijdperk dat de metal-umlaut nog de normaalste zaak van de wereld was, en zeker niet oubollig. De band vindt zijn ontstaan in 1986 in Canada, debuteert al in 1987 met het in undergroundkringen nog altijd hoog aangeslagen None Shall Defy, maar kent vervolgens een zwalkend bestaan. De band bestaat tot op de dag van vandaag nog altijd, maar is in al die jaren niet verder gekomen dan drie full length albums: het al genoemde debuut, Unholier Than Thou (1998) en One Who Points To Death (2004). De basis van de band line-up bestaat al dertig jaar uit beide gitaristen, terwijl zanger Chris Bailey met tussenpozen al even lang van de partij is. De ritmesectie is er toch ook al weer bij vanaf 2001, dus van een zekere stabiliteit is tegenwoordig wel sprake.

Gelukkig is er dan nog altijd Vic Records om een bijna vergeten band als deze weer eens goed onder de aandacht te brengen. Precies dertig jaar na de oprichting van Infernäl Mäjesty vindt het Nederlandse label het tijd om de allereerste drie demo's van de band op een CD te knallen en onder de titel Nigrescent Years of Chaos uit te brengen. Dat betekent dat de in totaal tien tracks van de demo's Infernäl Mäjesty (1986), Nigresent Dissolution (1988) en Creation of Chaos (1991) in een opgepoetste versie weer verkrijgbaar zijn. Inclusief het bijgevoegde commentaar van Bailey in een fraai vormgegeven boekje is dit toch weer een aardig compleet pakketje. Dat zal goed nieuws zijn voor menig liefhebber, deze periode wordt over het algemeen toch wel erkend als de beste die de band doormaakte.

Op de eerste demo (hier de eerste vier tracks; deze zouden ook alle vier op None Shall Defy terecht komen) horen we voornamelijk woeste thrash metal, die zo op het eerste gehoor nog het meest aansluiting vindt bij de eveneens wat rauwere Duitse scene. Nadere beluistering leert echter dat deze muziek wel degelijk behoorlijk vernuftig in elkaar zit, en de bandleden aardig wat techniek in de bagage hebben. Echt verfijnd klinkt het nog allemaal niet, maar er is toch goed te horen dat hier een sterke band aan het werk is. Ook is heel af en toe te horen dat hier een kleine kiem wordt gelegd voor wat later death metal zou worden (het wat langzamere Night of the Living Dead bijvoorbeeld).

Into The Unknown en in iets mindere mate Hell On Earth neigen naar mijn mening iets meer naar de thrash/hardcore/crossover richting a la Anthrax, luister maar eens naar de snellere stukjes van beide nummers (het eerste couplet van Hell On Earth bijvoorbeeld). Maar ja, aan de andere kant horen we net zo gemakkelijk Deathiaanse frivoliteiten en slimmigheidjes, die de nummers net dat stukje omhoog tillen in niveau. Tel daar de enorm begeesterde zang bij op, en je kunt je voorstellen dat Infernäl Mäjesty niet alleen indertijd, maar ook nu nog met terugwerkende kracht best hoog mag worden aangeslagen.

Na deze eerste paar succesvolle jaren ging het stukje bij beetje wat minder voor de band. Het rommelde in de line-up, waardoor uiteindelijk alleen de gitaartandem overbleef. Met een nieuwe zanger (Don "Vince Vampire" Kuntz, die helaas in 2001 al op 34-jarige leeftijd overleed aan een overdosis heroine) en een eveneens nieuwe ritmesectie werden opnieuw vier nummers op een demo geknald, om op de ingeslagen weg voort te borduren. De muziek werd steeds minder pure thrash, en ging meer richting technische thrash/death metal. Dit werd echter het voorlopig laatste wapenfeit voor de band, die gelukkig later weer van zich zou laten horen.

Het schijnt dat de band bezig is aan een nieuw album, met de titel No God, dat later dit jaar, eveneens via Vic Rocords, moet gaan verschijnen. Ik kijk er wel naar uit, en ben benieuwd hoe Infernäl Mäjesty anno 2016 muzikaal voor de dag komt. Tot dan is deze geremasterde demo-compilatie een mooi zoethoudertje; en voor mensen die niet met de band bekend zijn de op een na beste gelegenheid (na None Shall Defy natuurlijk!) om de band alvast te leren kennen.