Insanity Reigns Supreme - Unorthodox

• BandInsanity Reigns Supreme [BE]
• TitelUnorthodox
• Release datum16-01-2015
• LabelShiver Records [BE]
• PromotorMorbid PR [BE]

Tracklist

01. The Conjuring
02. Ov Fire
03. Throne of One
04. Torment
05. Moonlight Sacrifice
06. By the Blood of the Beast
07. Cursed be the Faithful
08. The Calling
09. Opposer
10. Satanas Rex Inferis
11. Serpent Ov Fire

Insane Cult of Doom

De Belgische veteranen van Insanity Reigns Supreme zijn al 25 jaar bezig, en zijn dan toch 'pas' toe aan hun vierde album. De eerste demo verscheen al in 1991, het debuutalbum ...and Darkness Drowned the Land Divine in 1998. Vervolgens verschenen de albums om zo'n vijf a zes jaar, om aldus in 2015 aan te komen bij nummer vier Unorthodox.

De muziek die onze zuiderburen ten gehore brengen is eigenlijk al die tijd ongewijzigd gebleven, en is in de basis te omschrijven als een mix van death, black en doom metal. De zwaarmoedigheid van de doom gecombineerd met de snelheid en bruutheid van death en ook regelmatig black metal; volgens mij een redelijk populaire stijl bij Belgische extreme metalbands, getuige bands als bijvoorbeeld Saille, Gorath, Panchrysia, The Reckoning, Thurisaz en Herfst.

Oorspronkelijk bevond Insanity Reigns Supreme zich meer nadrukkelijk in de death/doom hoek - denk My Dying Bride en aanverwanten - maar anno 2015 heeft de band blijkbaar ook aardig wat peper in het achterwerk en wordt het tempo regelmatig flink opgeschroefd. Opener Ov Fire (ingeleid door The Conjuring) laat dit ondubbelzinnig horen: blasttempo's worden afgewisseld met meer melodieuze en contemplatieve momenten. Waarbij het vooral de grauwende screams en het tremolo-gitaarwerk zijn die de 'vernieuwende' elementen binnen de old school stijl van deze band vormen. Fraaie afwisseling is dus gewaarborgd. Om dat te benadrukken sluit het album af met hetzelfde nummer - alleen heet het nu Serpent Ov Fire - nu voorzien van extra vocalen van gastzangeres Claudia Michelutti (Valkyre, blijkbaar het serpent uit de titel).

Dat de 'ouderwetse' doom/death-kant echter niet uit het oog is verloren laten nummers als Torment en Opposer horen, al wordt ook daarin naar hartenlust afgewisseld met een vleugje black. Cursed Be The Faithful en Throne Of One (met zangeres) zijn vooral lekkere slome en donkere nummers, die het meest duistere uit de band naar boven lijken te halen. Dat geldt ook voor de bijna macabere verbindingsstukjes als Moonlight Sacrifice en The Calling, waarin wordt gespeeld met piano, duistere samples en engelengezang.

Zo heeft Insanity Reigns Supreme een naar mijn idee heerlijk donker album afgeleverd, dat nog altijd appelleert aan het old school doom-gevoel. Het is te prijzen dat de band daarnaast durft te spelen met andere elementen die buiten die vertrouwde paden liggen. De variatie die dat oplevert maakt van het album een aangenaam beluisterbaar geheel.