Insomnium - Shadows of the Dying Sun

• BandInsomnium [FI]
• TitelShadows of the Dying Sun
• Release datum28-04-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. The Primeval Dark
02. While We Sleep
03. Revelation
04. Black Heart Rebellion
05. Lose To Night
06. Collapsing Words
07. The River
08. Ephemeral (album version)
09. The Promethean Song
10. Shadows Of The Dying Sun

De Finnen van Insomnium zijn al sinds 1997 bezig met het vormgeven van hun eigen interpretatie van melodieuze extreme metal. Dat klinkt tegenstrijdig, maar is dat zeker niet. De band slaagt er in om hun muziek zowel lekker te laten swingen en beuken, als ook de nodige afwisseling, melodie, en vooral sfeer te presenteren. Bovendien wil ik bewust de vaak gebruikte term melodieuze death metal vermijden, omdat ik daar hele andere associaties bij heb. Hoewel daar ook wel de basis van deze muziek ligt, zou ik de klanken van Insomnium eerder omschrijven als extreme of harde metal met een melodieuze en licht-progressieve insteek.

Shadows Of The Dying Sun is inmiddels het zesde album, en voor het eerst is er sprake van een wisseling in de bandbezetting. Gitarist Ville Vänni is vertrokken, zijn plaats is ingenomen door Markus Vanhala (Omnium Gatherum). Dat dit niet zou leiden tot drastische stijlwijzigingen kon vorig jaar september al een beetje voorgeproefd worden, toen de (catchy) single Ephemeral uitgebracht werd, om het lange wachten sinds het voorgaande album (One For Sorrow, 2011) een beetje te verzachten. Dit nummer vinden we in een alternatieve versie hier weer terug, en vind ik zeker niet het sterkste nummer van het album.

Het album opent met The Primeval Dark waarin fraaie gitaarleads, niet voor het laatst, de nadrukkelijk aanwezige melancholieke sfeer bepalen. Dit korte nummer dient als het ware als intro, zowel voor het album, als voor het navolgende While We Sleep. Hier horen we de van de band bekende pakkende melodieën, in dit geval gecombineerd met een rustig tussenstuk en een gefluisterde tekst. Dit soort passages zullen we wel vaker tegenkomen, zoals bijvoorbeeld in de ballad-achtige nummers Lose To Night en The Promethean Song.

Revelation en Collapsing Words zijn van die nummers met hun prachtige, epische melodieën. Ze roepen bij mij een beleving op van sferische, dromerige doom-achtige momenten, waarbij vooral melancholie de boventoon voert. Muziek om bij weg te dromen, en je eigen plaatjes bij te bedenken. Deze aspecten hebben wat mij betreft toch echt wel de bovenhand over de hardere stukken. Het afsluitende titelnummer Shadows Of The Dying Sun heeft zo'n doomsfeertje, waarbij het heerlijk zwelgen in treurigheid is.

Daar tegenover staat een beestachtige track als Black Heart Rebellion, waarin zelfs blastbeats en black metal invloeden te horen zijn. Dit is misschien wel het meest afwisselende nummer dat de band ooit schreef, waarin een veelheid aan sferen voorbij komt. Ook in muzikaal opzicht wordt de luisteraar alle kanten opgejaagd, en meegevoerd langs een muzikale ontdekkingsreis. Allerlei afwisselende ritmes komen langs, terwijl sferische en meeslepende passages voor de broodnodige rustmomentjes zorgen. Ook op The River is deze beschrijving van toepassing, dat nummer is minstens even spannend.

De conclusie is dus gerechtvaardigd dat Shadows Of The Dying Sun het meest dynamische album is van Insomnium tot dusver, waarop een flink gedeelte van het muzikale spectrum wordt aangedaan. Ik vind het vooral zeer spannende en sfeervolle muziek, waarin van alles gebeurt. Zeker de tragere, dromerige fragmenten spreken me aan; daarvan zijn er op dit album meer dan ooit. Genieten!